LOSSE FLODDERS: Veilig bij Siebring en Veldhuis

Albert en Mattje Siebring (Veenhuizen 11) hadden onderduiker ‘Jan Kroon’ (schuilnaam) als arbeider aan het werk en kregen later nòg een onderduiker in huis. Jakob en Geessien Veldhuis van Vledder (nu Scholtweg 12) waren ook bereid meerdere onderduikers te herbergen. Roelf Wieringa, textielverkoper en verzetsman uit Stadskanaal, vond op beide adressen een schuilplek.

Wieringa hield zich bezig met het verzamelen van informatie voor het ondergronds verzet. Hij had nauwe banden met het verzet in de Kanaalstreek, dat onder leiding van Fokke Boersma stond. Deze woonde aan de Handelskade in Stadskanaal. Ook hielp Wieringa met het zoeken naar betrouwbare onderduikadressen. Bovendien was hij actief in het verspreiden van illegale krantjes in de omgeving. Zijn textielwinkel stond naast de Gereformeerde kerk aan de Poststraat. Ook de predikant van die kerk, ds. Zandbergen, zat in het verzet. Op de zolder van de kerk had Wieringa allerlei textiel opgeslagen, om het uit handen van de bezetter te houden.

In de zomer van 1944 ging het mis. Wieringa werd verraden. Duitsers kwamen bij hem in winkel en huis een grondige huiszoeking doen, maar troffen alleen de twee zussen van Wieringa aan. Dankzij een tip had Roelf nog op tijd kunnen vluchten. Vanaf dat moment dook hij onder bij de familie Siebring in Veenhuizen. Het was een goede plek voor hem. Maar op een avond kwamen Duitse soldaten bij de boerderij. Ze liepen in het donker met zaklantaarns te schijnen rond de boerderij en wilden overnachten in de schuur. Ook toen ontsnapte Wieringa ternauwernood. Hij vond een nieuw schuiladres ‘op Vledder’, bij Jakob en Geessien Veldhuis (nu Scholtweg 12).

Een aantal weken voor de bevrijding ontdekte hij in een droge sloot vijf inwoners uit Kampen. Ze waren op de vlucht. Wieringa wist dat ze groot gevaar liepen met een Duitse patrouille in de buurt  en ook dit vijftal was welkom in het boerderijtje van Veldhuis.

Enorm was de blijdschap toen bekend werd dat er bevrijders dichtbij waren. Ze zouden een tentenkamp hebben tussen Onstwedde en Mussel, zo hoorde Wieringa vertellen. Hij stapte op de fiets om daar naar toe te gaan en met de bevrijders in contact te komen. Maar plotseling werd hij beschoten door een Duitse patrouille. Vier kogels gingen vlak langs hem heen en de vijfde raakte het achterwiel van zijn fiets. Zo hard hij kon fietste Wieringa door en bereikte ongeschonden het kampement van de bevrijders. Daar kon hij de positie van de Duitsers doorgeven.

En eindelijk was het zo ver: donderdag 12 april 1945. De Polen bevrijdden het dorp Onstwedde. Wat een opluchting! Een zoon van boer Siebring, genaamd Klaas, was zó uitzinnig van vreugde, dat hij het dak op klauterde en boven op de schoorsteen van de grote boerderij een handstand maakte! Iedereen was weer vrij in zijn doen en laten! Roelf Wieringa pakte zijn fiets en spoedde zich naar zijn eigen huis. Hij werd lid van de Binnenlandse Strijdkrachten en hielp bij het handhaven van de orde, bij het arresteren van NSB’ers en het in beslag nemen van hun goederen. Die werden opgeslagen in de kazerne van de marechaussee aan de Hoofdstraat in Stadskanaal.

‘Petje Wierengoa’ kon weer zijn gewone werk als textielverkoper oppakken. Na verloop van tijd ontving hij van prins Bernard, bevelhebber van de Nederlandse Strijdkrachten, een handgeschreven bedankbrief, voor zijn belangrijke aandeel in het verzet tegen de Duitsers: 

“Bij het uittreden uit den actieve dienst bij de Binnenlandse Strijdkrachten is het mij een behoefte u langs dezen weg mijn erkentelijkheid en mijn dank uit te spreken voor de toewijding en de belangrijke diensten welke u ten behoeve van ons land hebt betoond. Ik hoop dat u in de toekomst met dezelfde toewijding uw diensten aan het Nederlandse volk ten nutte zult kunnen maken. Mijn beste wensen voor uw verder e levensloop mogen u vergezellen.”
                     Bernard

Wieringa heeft zowel bij de familie Siebring als bij de familie Veldhuis veilig kunnen vertoeven. Jarenlang heeft hij de contacten met de Onstwedders onderhouden.

Foto: Boerderij van de familie Siebring, Veenhuizen 11

Met dank aan Martje Leffers-Siebring voor de informatie, aangevuld met gegevens uit  oorlogsverhalenboek ‘De muren hebben oren’, een artikel in de Kanaalstreek van 7 april 1993 en systeemkaarten van Oorlogs- en verzetscentrum Groningen.

Hebt u ook nog een bijzondere herinnering, klein of groot, aan de jaren ’40-’45 in Onstwedde? Voor de rubriek Losse Flodders ontvangen we die graag via de mail:  redactie@onstwedde.info

Lees meer over Losse Flodders
​​​​​​​