Na 100 jaar: Lege Brakke-grond

Afl. 156 – 30-10-2020

Eerlijk is eerlijk: het nieuwe grasveld heeft een frisgroene kleur waarop je jaloers zou worden. Maarrrr… vanuit een ander standpunt bekeken…

In 2018 beleefde café Brakke in Veenhuizen z’n 100-jarig jubileum. Ik noemde u dat al in afl. 131 van deze rubriek tussen neus en lippen door.
In 1918 kopen Hendrik & Wietske Brakke-de Vries namelijk het pand, dat nu te boek staat als “Veenhuizen 22”, van de fam. Sligter. Voor een stel, dat ideeën heeft over het opzetten van een winkel/café-combinatie natuurlijk een ideale plek. Door het gemeentelijke tolhek dat voor hun deur verrijst, een plek dus waar iedere passant een verplichte stop moet maken, zou klandizie immers bijna gewaarborgd zijn. Dat blijkt inderdaad al heel snel ook het geval: de zaak draait vanaf de start gewoon lekker.

Rond 1950 neemt zoon Stoffer Brakke de zaak van z’n ouders over. Hij trouwt met Dré Meems en er wordt een tankstation aan de bedrijfsvoering toegevoegd. Met name het café draait in de jaren die volgen als een tierelier. Het is niet alleen maar een gezellige ontmoetingsplek voor Veenhuizer agrariërs of toevallige voorbijgangers, het wordt ook een ontmoetingsplek voor journalisten van verschillende regionale kranten, voor handelsvertegenwoordigers in velerlei producten, voor... Noem ze maar op.
Café Brakke staat model voor een uurtje (of meer...) goed toeven, voor ontspanning.

Erg triest is ’t, dat Stoffer slechts 46 jaar oud mag worden. In 1972 moet weduwe Dré alleen met de zaak verder. De kinderen zijn dan nog niet oud genoeg om een echt ondersteunende rol te kunnen vervullen. Maar Dré staat haar vrouwtje! Dat mocht toen en dat mag nu, bijna 50 jaar later, zonder overdrijving gezegd worden. Kijk bv. ’s naar de foto van vandaag (met dank aan het ‘Dagblad van het Noorden’). Daar staat ze anno 2002 achter de tap, op dat moment al meer dan 10 jaar gesteund door haar schoondochter Truida Brakke-van der Holt.
Het interieur van het café ademt intussen een nostalgische sfeer: bv. een jukebox die alleen op guldengeld werkt en wieme-stokken om worsten te drogen aan de zolder.

Zoon Henk Brakke heeft eind ’70-er jaren z’n technische opleiding afgerond en hij brengt z’n kennis van autozaken in praktijk in de service- en onderhoudsgarage naast het café-annex-woonhuis.
‘Brakke in Veenhuizen’ was al jaren een begrip, ’t wordt alleen maar sterker.
Als ik in die tijd iemand een bepaalde woning moet duiden in Veenhuizen, heb ik bv. als standaard-uitleg: “…de zoveulste boerderij noa ’t benzinepomp-café van Brakke…”

Daarom is ’t erg jammer, dat datzelfde ‘Brakke in Veenhuizen’ na 100 jaar al z’n  activiteiten heeft beëindigd. We kunnen er nu nog alleen nostalgisch over vertellen in de geest van “Zo was ‘t...”
We willen de Brakke’s bij dezen hartelijk bedanken voor alles wat zij een eeuw lang voor Veenhuizen en de wijde omgeving daar omheen hebben betekend. Daarbij hopen we, dat de frisse groenigheid van het grasveld voor Veenhuizen 22 lange jaren dezelfde positieve uitwerking op passerende automobilisten en fietsers zal hebben als de naam ‘Brakke’ daar zo lang heeft gehad.

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)