De stille kracht van Onstwedde

Afl. 175 – 19-09-2022

’t Is zeker mijn bedoeling niet om u deze dag te bederven. Integendeel zou ik willen zeggen. Maar ik vertel u niks nieuws als ik zeg, dat we in zeer zorgelijke tijden leven.
‘Tijd-en’, want we kunnen zonder overdrijving stellen dat het zorgelijke zeker tot het jaar 2030 zal voortduren. De naweeën van de crises waarin we nu zitten zullen namelijk niet een-twee-drie voorbij zijn. Helaas.

Vanmorgen hoorde ik bv. op de radio van een expert op dat terrein, dat de prijzen van bepaalde metaal-grondstoffen die nodig zijn voor o.a. accu’s en technisch-hoogwaardige ‘snufje-dingen’ de komende jaren mogelijk met 1.000% (ja, u ziet ’t goed: een 1 met drie nullen!) zullen stijgen. De Chinezen hebben die grondstoffen momenteel, zowel in eigen land als in Afrika, bijna geheel onder controle. En die Chinezen hebben hun handelsgeest uit de begineeuwen van onze jaartelling zeker niet verloren. Dat blijkt dagelijks.

Over de problemen met ons klimaat, onze energievoorziening en de prijs daarvan, het snel groeiende gebrek aan deskundig én gemotiveerd personeel, de toename van financiële armoede, het snel groeiende gebrek aan vertrouwen in zowel de rijks-, de provinciale als de gemeentelijke overheid en daardoor een wankelend democratisch besef, willen we ’t dan nog niet eens hebben...

Wat het bovenstaande te maken heeft met die mooie foto van vandaag?
Jur Kuipers uit Hoogezand is een enthousiast fotograaf van historische gebouwen/ plekken in onze provincie. Hij stuurde me dit fraaie plaatje, dat hij maandagmiddag 12 september j.l. maakte. Met de drone, die hij onlangs aan zijn foto-apparatuur mocht toevoegen.
Denk nou niet dat het maken van zo’n foto dan een fluitje van een €uro-cent is, want je moet bv. fiks rekening houden met de stand van de zon, de kracht van de wind, enz.

Toch is ‘t Jur heel goed gelukt om een foto te maken, waarop (bijna) heel Onstwedde tot en met Holte te zien is. Ik heb “bijna” toegevoegd, omdat de Barlages, Smeerling, Ter Maarsch, Ter Wupping, Veenhuizen, Vledderhuizen/Vosseberg en Wessinghuizen/Höfte vanzelfsprekend bij Onstwedde horen, maar op deze foto (begrijpelijkerwijs) niet óók zichtbaar gemaakt kunnen worden. Ons dorp telt weliswaar nog geen 3.000 inwoners, maar beslaat best wel een ‘grode labbe grond’.
Trouwens… wat liggen we als dorp en rondom heerlijk ingebed in het groen, hè?

’t Is met name de brede blik vanuit het zuiden die me trof. Een blik over de begraafplaats, over de Juffertoren en kerk, over het oudste deel van het dorp (’t Loug), over het nieuwere deel (’t Wold), en dan richting Holte. Eigenlijk is in die blik (bijna) de hele geschiedenis van Onstwedde gevangen. Duidelijk komt immers op de foto tot uiting hoe de uitbouw van ons dorp tot stand is gekomen: in een halve cirkel om de oude Juffer (uit de 13e eeuw) en de eerdere verdedigingstoren die nog altijd binnenin de Juffer verborgen zit (ws. uit de 11e/12e eeuw) heen.

Het kerkgebouw (uit de tweede helft van de 15e eeuw) was oorspronkelijk een rooms-katholieke kerk. Na 1594 (bevrijding van de Spaanse overheersing) moest iedereen verplicht protestants / Hervormd worden. De Gereformeerde en de Christelijke Gereformeerde kerkgemeenschappen zijn daaruit in de 19e en 20e eeuw in ons dorp gevormd. Drie kerkgemeenschappen die elkaar de laatste jaren bv. in de opening van het winterwerk-seizoen gelukkig weer gemakkelijk(er) weten te vinden.

Dat woord ‘gemeenschap’ geeft naar mijn idee het beste weer waardoor Onstwedde, dit relatief kleine dorp in de landstreek Westerwolde, in 2025 al z’n (in elk geval) 1.150-jarig bestaansfeest mag vieren. Alle stormen in die eeuwenlange geschiedenis werden doorstaan. Soms met moeite, soms met triestige naweeën, maar in alle gevallen knokten de Onstwedders zich er weer bovenop. Het geheim?

De aanvullende slagzin van het ‘Onstwedde 1100’-feest in 1977 maakt dat meteen helder: “Een explosie van GEMEENSCHAPSZIN”.
Als Onstwedde, de Onstwedders beter gezegd, in staat blijken die gemeenschapszin ook in de moeilijke tijd waarin we nu zitten, gestalte te blijven geven, dan is het komende ‘Onstwedde 1150’-feest slechts de start van een periode van voortgaande bloei van een dorp, dat niet alleen weet wat noaberhulp, wat mantelzorg, wat vrijwilligerswerk, wat écht gezinsleven, wat werkplezier, wat sociale betrokkenheid inhoudt, maar daaraan ook gestalte weet te geven!
Laten we daarvoor maar (blijven) gaan. Het resultaat zal de hele dorpsgemeenschap, zeg maar: IEDEREEN – ten goede komen.

N.B: Jur Kuipers, je wordt heel ‘stief bedankt’ voor het beschikbaar stellen van je mooie foto.

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)