No. 15 - DE ZANGERS VAN T SMILKE

Harm Maarsingh Rzn., van 1953-1956 onderwijzer aan de Hervormde School in ons dorp, schreef kort voor z'n overlijden in 1989 een 6-tal verhalen in het ouderwetse dialect over Onstweddes verleden. Geert en ik zijn beiden van mening dat het lezen van ons Groninger dialect bij velen van u dringend onderhoud behoeft. 't Is daarom fijn, dat we u een aantal keren laten genieten van een verhaal van Harm Maarsingh.

t Smilke was en is n buurtschop van Onstwedde. Doar stönnen aaltied zes boerderijen van aigenaarfde boeren. ’s Winters kwammen ze bienander op buurtveziede. Bie zummerdag können ze dat ja nich wachten.
Ze zatten dan bie t vuur en pruiten over t waark, t laand en de oogst. En, umdat ze wol geern zingen möggen, zongen ze aan t ènd soamen mit heur vraauwen altied een stuk of wat laiden oet t psaalmbouk.
Och, zie harren hail gain mooie zangstemmen, man ze zongen wel oet volle borst en tot eer van onze God.
Ain van de jongen oet de buurt zat d’r ook n moal bie. Hou t jong haitte, wait ik ook nich, man dai boeren haitten Hidden, Heijs en Reints. Loater haitten dai Reintsen traauwens in ains Bessembinders. Man dizze soort van overstapperij mit femilienoamen kwam vrouger ja wol voaker veur, benoam as je as jongkerel ain boeren-aarfdochter aan de hoak sloagn hadden.
En den woonde d’r in dai tied – goud begriepen: ik proot over de tied rond t joar 1600 – n ………. Dat was de ainege in t Smilke dai huurboer was. Hai huurde t spul van t Klooster in Troapel.

In elks geval, dai jongkerel zong zó haibelse mooi en hai har zo’n zuver en vast stemgeluud dat de aanderen, - uut n soort van respect zeg mor - n beetje zachter zingen göngen. Dai jongkerel har d’r zulf ook lol aan en hai perbaaierde nòg n beetje mooier te zingen.
n Volgend moal göng t weer persies net zo.  
Dou zee òl Hidden:”Zel Kloas (want zo haitte de jong, dat schut mie nò net weer in t zin) aander keer man nich laiver allent zingen ? Hai kan t ja zó mooi ! Dan kent wie noar hom lustern.”
En zo gebeurde t den ook. d’Òl boeren mit heur raauwe bromstemmen en de vraauwlu höllen zuk stil. Zai luusterden nou vol bewondern noar Kloas.

Man op n nacht dou dreumde Reints. Hai heurde hail dudelk n stem zeggen: ”Worum zingen ie s oavends nooit meer veur Mie ?”
Reints doch:”Dat is God zien stem. Zeker waiten !”
En hai zee hail eerbiedeg:”Och, wie hebben ja zukke male stemmen. As wie zingen den klinkt dat ja naarns noar. Doarum lustern wie noar Kloas. Dai zingt ja veul mooier as wie.”
“Oh joa ?” zee ons Laive Heer, “Dat wait k nich hör. Dai Kloas heb ik nog nooit heurd.” 
                    ************
En nou mag je van Geert en mie aalmoal in stilte over de daipe zin van dit woargebeurde verhoal noadenken en joen conclusies d’r oet trekken.
 
© Geert Schreuder en Klaas Meijer