Familie Noorlander

In juli 2013 zijn de heer en mevrouw Noorlander aan de Hubbelinglaan 2  in Onstwedde komen wonen.

In juni 2013 nam dominee Noorlander, hervormd predikant, afscheid van zijn gemeente te Zegveld (provincie Utrecht) in verband met emeritaat (pensioen). Na jaren  in  verschillende gemeenten predikant te zijn geweest en in pastorieën te hebben gewoond werd het nu tijd om zelf een huis en woonplaats te zoeken.

Ze zijn allebei geboren en getogen in Waddinxveen. Op school in Waddinxveen – ze waren destijds beide onderwijzer (en hoofd der school) – hebben ze elkaar leren kennen en zijn ze later getrouwd.
In 1988 is ds. Noorlander predikant geworden in Elim (Drenthe) en in 1992 predikant te Noordhorn. De rust en gemoedelijkheid van de mensen in het Noorden van het land hebben ze deze jaren mogen ervaren. Ook hun drie kinderen groeiden in het Noorden van het land op. De wens is altijd gebleven om – als ze het mochten beleven – weer in het noorden van het land te gaan wonen. Maar waarom is er dan de keus gemaakt voor Onstwedde zult u zich afvragen? Sinds 1992 preekte ds. Noorlander vrijwel jaarlijks in de Hervormde Gemeente, en maakte zo kennis met Onstwedde. Tussen de middag mocht ds. Noorlander vaak genieten van de maaltijd bij de familie W. Maarsingh, en daar is de band begonnen.
Mevrouw Noorlander was tijdens deze preekbeurten niet mee, voor haar was deze band met Onstwedde dus nog ver weg. Voordat ze gingen wonen in het huis aan de Hubbelinglaan was ze nog maar drie keer in Onstwedde geweest. Mevrouw Noorlander wilde graag in een dorp wonen waar ze zich ook thuis zou voelen in een kerkelijke gemeente en de afstanden – ook zonder auto – goed zouden zijn af te leggen. En daarmee hebben ze Onstwedde gevonden.

Inmiddels voelen ze zich goed thuis in Onstwedde. Ze merken de betrokkenheid in het dorp en het ‘noaberschap’. De buren staan altijd voor ze klaar, dat wordt zeer gewaardeerd. Bij het verwijderen van coniferen uit de tuin was de nodige hulp in de buurt aanwezig.
Onstwedders worden omschreven als spontane, joviale mensen, mensen zonder capsones.
Over het verschil in wijze van omgaan met elkaar hadden ze nog een voorbeeld; de heer Noorlander was zijn aanhangwagen aan het legen bij de stort in Stadskanaal, half in gedachten verzonken gooide hij restafval in de houtbak. Hierop zei  de medewerker van de stort: ‘Haha meneer, u ziet toch zeker zelf ook wel dat dat geen hout is…!’. De heer Noorlander vond dit een milde reactie, hij was soms veel directere reacties gewend, in andere gebieden van Nederland

Over de voorzieningen in Onstwedde zijn ze prima te spreken. In Zalk waren helemaal geen winkels en in Zegveld alleen een Coöp supermarkt…. en als je dat bent gewend is het in Onstwedde natuurlijk top! Tijdens het vertrek van ds. Noorlander uit Zegveld kregen ze een cadeaubon van Slagerij Hemmen, die is inmiddels al goed besteed….

Niet gemist…
De files die ze in hun vorige woonomgevingen gewend waren worden hier in ieder geval niet gemist. Ook worden de vele telefoontjes, op elk willekeurig moment van de dag i.v.m. het predikantswerk van ds. Noorlander niet gemist. Het is prettig om ook op deze manier de ‘rust’ te ervaren.
Als ter sprake komt welke voorziening in Onstwedde nog gewenst is wordt er een vliegveld genoemd, waar ze met het vliegtuig naar Tanzania kunnen vliegen, daar wonen namelijk hun zoon en zijn gezin. Uiteraard wordt dit gezegd met een flinke knipoog.