De stilte na het leven
het sterven een gegeven
Niet wetend wat te wachten staat
onwetend wat gebeuren gaat

Het moment de laatste snik
ja, in dat laatste ogenblik
Al voelend dat de tijd daar is
geen angstgevoel meer voor wat is

Zou het gaan, de pijn verzachten
terwijl we op het sterven wachten
Ergens wordt de stap genomen
nog onbekend waar aan te komen

Stel in een tel, een openbaring
het levensspel, als een ervaring
Om na de grens mee op te staan
en met geliefden verder gaan

Of zou er werk’lijk leegte zijn
geen angst verdriet nee, zelfs geen pijn
Een vacuüm gevuld met niets
maar dat niets is ook toch iets

Nee, ik kan werk’lijk niet geloven
daarnaast ‘t vertrouwen op hierboven
Geen seconde zelfs ontkennen wil
alleen hier en nu, een beetje stil

P. Altena

Ik wens iedereen sterkte met dit grote verlies