Waarom je soms trots kun zijn op een veroordeling

Afl. 25 – 19-04-2013

Met de eindexamens van de vmbo’s, de havo’s, de athenea/-ums en gymnasia voor de deur, gooien we er vandaag een foto van een eindexamenklas mavo tegenaan. Anno 1983, na 4 jaar Chr. Mavo ‘’t Spieck’ (= de voorloper van het huidige Ubbo Onstwedde) aan de Boslaan 32.
Bij het zien ervan verzucht je als oud-leraar aan diezelfde school weemoedig: ”Sjongejonge, dat is al dertig jaar geleden. Toen maakten we de foto’s nog standaard in zwart-wit. Der-tig jaar!” Weemoedig ook, want je herinnert je die club meiden en jongens nog alsof je ze gisteren in de klas had.
Dierbare herinneringen trekken voorbij. ”Wat was ’t een toptof* stel! Wat deden ze ’t eigenlijk hartstikke goed en wat hebben we een plezier gehad met elkaar.”

Dat we als leraren en leraressen aan de vooravond van het examen door een leerlingen-rechtbank unaniem schuldig werden bevonden, voelde al erg goed. Als je 4 jaar lang een stel pubers met huis- en (soms) strafwerk veel tijd en energie hebt ontnomen, die ze zo graag aan véééél leukere dingen hadden willen besteden, dan ben je in hun ogen natuurlijk schuldig. Zo’n veroordeling uit de mond van een club jeugdigen, die enthousiast en goed voorbereid voor de drempel van hun volwassenheid staan, geeft jou echter vooral een tevreden, zelfs een bijna trots gevoel. Zoals gezegd: een toptof* stel!

Als teken van onze schuld werden we daarom ook direct na de uitspraak in zwart-wit gestreepte gevangeniskledij gehesen.
Dat we aansluitend als straf met een ME-bus helemaal naar het achtereind van ’t Hebrecht werden getransporteerd en daar achtergelaten met de op semi- grimmige toon uitgesproken boodschap: ”Zo, en nou lopen jullie maar ‘s fijn terug naar school!”, voelde nog beter. Eindelijk konden wíj ons ’s gedragen zoals zij 4 jaar lang - af en toe - gepoogd hadden. Lekker dwars: ‘ja’ zeggen, ‘jij bent gek’ denken en ‘dat bepaal ik zelf wel’ doen.
Ons docententeam trof al na een paar honderd meter lopen een alleraardigste Hebrechtse boer-met-trekker-en-aanhanger, die ons met veel plezier wilde meenemen tot bijna in het hart van Vlagtwedde. De koffie met gebak in het gastvrije etablissement aan de Schoolstraat van Piet Moorman, - de voorganger van Rendering -, stond luttele ogenblikken later voor ons klaar. We hadden in alle rust de tijd daarvoor en genoten voluit. De lijnbus naar Onstwedde vertrok immers pas over dik een half uur…

Terug op school, het laatste stuk uiteraard huppelend en zingend, om overduidelijk aan te geven dat wij “…nog lang niet moe…” waren, werden we uiteraard geconfronteerd met een verzameling openzakkende laadkleppen.
“Jullie kunnen nog helemaal niet terug zijn…”
“O jawel hoor. Dat is nou het verschil tussen leraren en leerlingen, hè…”
Ik kan u zeggen: zoiets komt in de buurt van het ultieme genieten.

Dat we onze laatste schooldag gezamenlijk afsloten met een door de examen-kandidaten uitstekend verzorgde broodmaaltijd, duidt er inderdaad op dat we elkaar nog diezelfde dag toch op onze gemeenschappelijke basis hebben teruggevonden.

Nou wilt u natuurlijk nog van me weten of ik alle leerlingen op de foto nog vlot herken. Daag me niet uit, hè! Allez, daar gaan we.
Achterste rij, v.l.n.r.: Tonny Veldhuis, Tineke Kampinga, Albertha Weizenbach, Anneke van der Laan (half verscholen), Trieneke Moed, Irma Bleker, Lammie Dekker (half verscholen), Hanna Hids, Hans Nieuwenweg, Hennie Lutjeboer, Wubbo Everts, Gerda Jacobs, Frits de Vries, Jurrie Haan, Ite Teune, dhr. Otto Wolfs (leraar bio/scheik.), mevr.Jeanet Oosterhof (lerares Frans), mevr.Evy Bandringa (lerares Nederl.).
2e rij, v.l.n.r.: Ina Haaijer, Anja Niezen, Harma Roelfsema, Greetje Wakker, Janneke Roelfsema, Jannie Wolfs, Alda Vredeveld, Harma Slagter, Greetje Huizing, Alka Bick, Greetje Sterenborg.
3e rij, zittend, v.l.n.r.: Albert Wubs, Jan Hidde Wilzing, Jaap Scheper, Nanne Sterenborg, Harry Heyes, Roel Dekker, Wya Hofman, Willeke Smid, Ria Hilverts, (met d’r koppie laag) Jeannet Reints, Roelf Westra.
Voorste rij, v.l.n.r.: dhr.Jan Dirk de Boer (collegiaal directeur + leraar engels/natuurk.), dhr.Jan Veldman (leraar lich.opvoeding), dhr.Albert Nieuwenweg (adj.dir. + leraar handelskennis/ duits/mij.leer + schooldecaan), dhr.Jacob Sanders (conciërge), dhr.Klaas Meijer (leraar duits/gesch./ mij.leer/engels; rubriekschrijver-in-wording), dhr.Hielke Sybesma (leraar ned./gesch.), dhr.Rienk Janssen (leraar ned./aardr.k.), dhr. Bert Raven (leraar engels/natuurk.).
Op deze foto missen de leerkrachten: mevr. Alie Feringa (lerares tek./handv.h.) en dhr. Auke Mersmann (leraar wisk.).

OPROEP:
Mochten er 30 jaar na dato nog oud-leerlingen zijn, die zich ernstig geroepen voelen om hún persoonlijk gekleurde belevingsvisie op hun 4 jaren op het ‘Spieck’ te geven + kort te beschrijven hoe hun leven van alledag er anno 2013 uitziet, dan nodig ik hen daartoe hartelijk uit. Het even aanklikken van mijn naam hieronder opent de mogelijkheid van rechtstreeks mailcontact.
Als er voldoende reacties komen, creëren we de mogelijkheid om die in de rubriek ‘Hoe is het met...’ van deze website te bundelen en in de loop van dit jaar on-line te brengen.
Hoe dan ook – maar dat hadden jullie al begrepen – ik denk met heel veel plezier aan jullie terug!
Zo, dat is ’t voor ‘Zo was ‘t’ voor deze keer.

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* 'toptof’ is een nieuwbedacht Onstwedder ‘Zo was ‘t’-woord. Het betekent hetzelfde als ‘vetgaaf’, maar o.i. moet dát woord zo spoedig mogelijk uit onze vocabulaire verdwijnen. Dit vooral gelet op de toenemende lichaamsvervetting onder onze jeugd.