Nachtelijke herinneringen aan de Achterweg

Afl. 09 – 18-10-2012

Of ’t nou gekomen is door de moeilijke bereikbaarheid van ‘De Bolster’ in de voorbije weken, of doordat ik de laatste tijd tè vaak met Onstweddes verleden bezig ben geweest, maar in elk geval: ik heb gedroomd! “Nou en?” zult u zeggen. Nou, ik droom (bijna en misschien wel helaas) nooit. Dit was voor mij dus een heel vreemde gewaarwording. Ik zal u eenmalig deelgenoot maken van mijn nachtelijke hersenspinsels. In m’n gedachten ben ik ongeveer in het jaar 1912. Een ietwat krakerige stem zingt – (melodie van het aloude liedje “Een karretje op de zandweg reed…”) – : 
Een karretje over de Achterweg reed,
de kar was gammel, de weg niet breed,
’t paardje liep er te zuuuuch-ten...

Tja, ik kon me dat heel best voorstellen. De Boslaan bestond toen immers nog niet. Het gammele zandpad dat er toen liep heette “de Achterweg”, de weg die achter de zgn. ‘tuinen’ van de Dorpsstraat liep. ’t Was er vaak maar een vieze, modderige boel. Je zat immers ook nog op de rand van de ‘dille’, het laaggelegen weilandgebied richting de es met z’n ‘drinkeldobben’ voor het vee. Voor ik echter dreig weg te zinken in medelijden met de Onstwedders van toen, kraait een indringende mannenstem me in de oren:
De oorlog is voorbij, ja maar,
de woningnood die is heel hoog van ‘t jaar,
veel Onstwedders lopen te zuuuuch-ten...

Het jaar 1948 verschijnt op mijn ingebouwde jaartalmeter. De huizen links-in-het-midden op de foto, richting de Karskenslaan, worden gebouwd. Duplex-woningen heten ze; woningen waarin liefst 4 gezinnen onderdak kunnen vinden. Tja, op zo’n manier ga je de woningnood van na de 2e Wereldoorlog natuurlijk wel stevig te lijf. Of ’t ooit echt gezinswoningen hebben kunnen heten...
De Boslaan is nu geboren. In de tweede helft van de jaren (19)’50 worden de huizen rechts aan het huizenarsenaal toegevoegd. Woningen, met een aanzienlijk verbeterde (doorzon)bouwtrant, waarin tal van Onstwedder gezinnen jarenlang met veel plezier gewoond hebben. Wat hoor ik nou? Mensen, geloof ‘t of niet, maar ‘Nil Sine Labore’en ‘Looft den Heer’ jubelen me ineens gezamenlijk in het holst van de nacht in de oren – nog steeds op de melodie van “Een karretje...” – :
Maar kijk nou toch ’s in het lopende jaar,
de Boslaan vernieuwd en bijna klaar,
niemand die hoeft meer te zuuuuch-ten...

Ondanks de maning in deze koorzang, slaak ik een putdiepe zucht van opluchting en wordt wakker. ’t Is 3 uur ’s nachts en ’t is waar, ’t is absoluut waar. De modderige Achterweg van toen is anno 2012 herschapen in misschien wel Onstweddes meest luxueuze straat ooit: een inloopcentrum voor zorg & cultuur ‘De Bolster’; een leer- en sportcentrum ‘De Bast’; een interessant en knus Radio- & Speelgoedmuseum en… vrijwel allemaal nieuwe, moderne, levensloopbestendige woningen, gebouwd in een tijd waarin door de huizencrisis her en der bouwprojecten zijn stil gevallen. Eigenlijk totaal onvoorstelbaar.
Tja, wie zou daar nou – ook midden overdag – niet trots op zijn, wie zou daar nou niet graag willen wonen?

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)