De drie JUFFERS van de Kampvennen

Afl. 41 – 06-11-2013

Hoewel de rubriek ‘Taikens & Toal’ op deze website een andere insteek heeft dan de historische rubriek ‘Zo was ‘t’, ontkom je soms tijdens het schrijven niet aan een opwelling van verbindende gedachten.
Dat gebeurde me bv. bij het het T & T-verhaal (1 nov. 2013) over de ruzie tussen de aannemer en de juffer van onze Onstwedder Juffertoren. Dat gebeuren lag ca. 1350.

Zo’n 650 jaar later, op 3 juli 2000, zien we – wis en waarachtig – zelfs alle 3 de Juffertoren-juffers op de foto bij de ingang van de Kampvennen. Ze komen daar bijeen om de officiële naamgeving van ons dorpsparkje op te luisteren. Het is de Onstwedder Feestweek en dan moet je vanzelfsprekend extra-feestelijk gekleed komen.
Zij stellen zich eerst voor aan de aanwezigen, waaronder een aantal groepen fietsers, die net aan hun 2e rit van de Onstwedder Avond-Fietsdriedaagse zijn begonnen.
“Aanhoort ons, gij Carspellieden van Onstwedde en uwe gasten, en wordt gewaar waarom wij uit oude tijden naar hier verkasten.
Wij zijn de Joffers van de torens, naar ons vernoemd, in ’t Middeleeuwse tijdsgewricht waren wij wijd en zijd beroemd.”

Juffer rechts: “Mijn naam is Joffer Klazina Eleonora. Mijn toren sierde tot 1855, fraai en 60 meters hoog, de dorpskom van Holwierde.”
Links: “Mijn naam is Joffer Johanna Allegonda van Schildwolde, bij het meer. Mijn toren is nog steeds een baken voor het daag’lijkse verkeer.”
Middelste Juffer: ”En mijn naam is Joffer Willemina Universa Petronella Katja Esmeralda (zeg man gewoon: ’Wupke’, heur). ’t Was hier in het landelijke Onstwedde, aan de waal’n van ’t Ol Daip, dat ik mijn Juffertoren zedde...”

De 3 Joffers nodigen vervolgens burgemeester J.J. Stavast en Hendrik Smith, - als bedenker van de naam ‘Kampvennen’ –, uit voor de officiële onthulling van het naambord. Pittige tantes als ze zijn, kunnen ze niet nalaten om de Gemeente Stadskanaal een tekstuele draai om de oren te geven vanwege het supertrage tempo waarin het parkje tot stand kwam. De Onstwedder bevolking had op een gegeven moment de indruk, dat hun parkje in de race was om een soort dorps-oerwoudje te worden...
“Maar ziet ! Als de vreugde dreigt te verkeren in verdriet, dan zijn zij daar: de wakkere bestuurders van ons woongebied.
Enk’le weken lang lieten zij de haar flink op de snaren zetten, en maakten zo met het ongewenst struweel bekende, korte metten.”

De burgemeester krijgt ten afscheid nog enkele pittige adviezen mee, waaronder die over de uitvoering van de gemeentelijke nota ‘Visie 2010’. Onstwedde wordt daarin genoemd als “…speerpunt in het toeristisch – en recreatief beleid van de Gemeente Stadskanaal.” De Joffers stellen, dat die uitspraak tot dusverre bij woorden is gebleven. In de praktijk is er (nog) he-le-maal niets gebeurd. De joffers krijsen ’t derhalve uit:
“Dan worden wij Joffers furieus en schreeuwen luid : ”Protest!”

In wezen confronteerden de Joffers ons toen met een probleem, dat nog steeds de kop dreigt op te steken. Ook in het heden spelen er immers zaken, waarbij het Onstwedder belang in het gemeentelijk beleid bepaald geen prioriteit lijkt te hebben. En dan zien we even af van de moeilijke tijd waarin ook hun financiën zitten. (Ik durf daarbij overigens gerust te stellen, dat de Gemeente Stadskanaal financiëel gezien in Onstwedde al tientallen jaren achtereen voor iets meer dan een dubbeltje op de eerste rang heeft kunnen zitten! Wat er aan subsidies enz. naar Onstwedde is gegaan was steeds minimaal. Financiële problemen hebben wíj zeker niet veroorzaakt.)

Over enkele weken komen B. & W. naar de Onstwedder bevolking toe om hun wensen en ideeën te beluisteren (28 nov. a.s.in ’De Boerderij’ – 19.30 u.). 
Goed getimed, met de gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht.
Ik hoop, dat het dorp die avond massaal aanwezig zal zijn. Ik hoop, dat we ’t die avond niet alleen over de onderhoudsstaat van het gemeentegroen zullen hebben, hoe waardevol dat groen ook voor ons is. Er zijn andere heikele punten. De toekomst van ons zwembad en van de bibliotheek; de chaos rondom de rotonde; de merkwaardige, om niet te zeggen: hoogstmerkwaardige, en onveilige T-splitsing Boslaan/Landlaan; het gemeentelijk cultuurbeleid in relatie tot onze historische, beeldbepalende boerderijen; de onveilige (provinciale) Onstwedderweg; de bereikbaarheid / bebording van ons dorp vanaf de N 366; om maar ’s een paar dingen te noemen.
En héél belangrijk lijkt mij het traject dat gevolgd wordt bij de op stapel staande gemeentelijke herindeling. Ik denk, dat Onstwedde – niet alleen gevoelsmatig – meer heeft met de gemeenten Vlagtwedde en Bellingwedde dan met welke van de andere Stadskanaal omringende gemeenten/kandidaat-partners  ook maar.
Als B. & W. van Stadskanaal voortgaan met een weg in te slaan, die steeds verder van Westerwolde afleidt, dan denk ik dat we als Onstwedders ons stemgeluid duidelijk moeten laten horen. Historisch gezien zijn wij de oude moeder van Stadskanaal. “Ons kleintje” is groot en zelfstandig geworden; een fijne gewaarwording. Dat houdt echter niet in, dat “ouwe moeder” zich nu laat ringeloren of zich zonder slag of stoot naar een wildvreemde gemeente laat overhevelen!

De 3 Joffers besloten hun optreden indertijd met een oproep richting de burgemeester. Kennelijk is de betekenis daarvan de afgelopen jaren enigszins ondergestoven. Naar mijn idee echter, is die vingerwijzing van toen in het heden minstens net zo actueel:
“Onze tijd is op. Wij dagen u uit waar te maken metterDAAD, dat ’t u ernst is met de symboliek, die de ring op onze rotonde verraadt:
‘Eenheid en verbondenheid tussen veen en zand, tussen zand en veen’.”

Tenslotte:
Ik weet niet of u de “Joffers” die schuilgaan achter hun fraaie outfit hebt kunnen herkennen. ’t Zijn 3 toenmalige bestuursleden van Sichting Ocrea. V.l.n.r. ziet u: Johan Smith (voorz.), Willy Bessembinders (jeugdzaken), Klaas Meijer (secr.)

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)