Van winkelvloer naar manege: de passie van Gert Lukens

Vanuit de kantine hebben we het overzicht over de drie bakken van Manege De Driesporen. Gert Lukens is geruime tijd voorzitter van stichting “Manege De Driesporen”. In de bakken zijn kinderen onder begeleiding van instructeurs aan het kennismaken met rijden op pony’s. Belangstellenden, waaronder ouders, staan langs de bak de vaardigheden van de ruiters te bekijken.

Niet thuis, maar in de manege, daar is Gert vaak te vinden voor allerlei activiteiten die met de manege te maken hebben. Gert komt uit een veehandelaarsgezin. Zijn vader en opa waren allebei veehandelaar. Als jochie vond Gert dat heel interessant en hij ging dus vaak met zijn vader mee. De koeien en de varkens werden in het dorp bij de slagerij, waar nu de huidige supermarkt is, afgeleverd. Daar werd nog zelf geslacht.

Als twaalfjarige ging hij op een winterse dag met vader mee. Vader ging helpen bij het slachten en Gert ging sneeuw ruimen en deed allerlei andere klusjes. Dhr Halmingh vroeg toen of Gert op de zaterdag in de winkel kon komen helpen. Kratjes stapelen, gehakt draaien, worsten ophangen in de drogerij, plein vegen, etc. Zo kwam hij al op jonge leeftijd bij de supermarkt in Onstwedde te werken. Snel daarna kwam hij er ook op woensdagmiddag te werken. Op woensdag kwam de wekelijkse vracht en moest hij papier stapelen op een handkar. Gert is ook tijdens zijn verdere studies bij die supermarkt blijven werken.

Na de Mavo ging Gert naar de Middelbare Detailhandelsschool. Hij was goed in het vak economie. Daarna ging hij naar de lerarenopleiding en bleef hij de supermarkt en het bedrijf van zijn vader trouw. Tijdens een bezoek aan het ziekenhuis in 1985 bij zijn vader gaf hij aan het bedrijf van vader over te willen nemen. Vader heeft hem dat toen ten sterkste ontraden, want hij voorzag: “Dat je in de toekomst die varkens voor een rotprijs naar het slachthuis kan brengen en dan is er geen veemarkt meer over!” En dat bleek waarheid te worden. Gert heeft toen toch maar zijn studie aan de lerarenopleiding afgemaakt.

Via een groeps-afstudeerproject kwam hij in aanraking met het winkelbedrijf. Daar werden zijn ondernemerskwaliteiten geprikkeld en besloot hij geen leraar te worden, maar voor het bedrijfsleven te kiezen. Hij werkte nog in de Super van de heer Kramer, waar men ging verbouwen. Gert is toen één jaar in dienst gekomen bij de Spar Voordeelmarkt. 

Na één jaar ging hij voor C1000 in Leeuwarden werken. Daar heeft hij veel geleerd, maar (samen met nog drie collega’s) is het hem niet gelukt die super rendabel te maken. Op de achtergrond was er nog wel de veehandel, m.n. de schapenhandel. Via die handel kwam hij in aanraking met Lubbers groente en fruithal. Daar werd een jong ondernemersechtpaar gezocht. Hij heeft toen niet gekozen voor zelfstandig ondernemerschap, maar Lubbers heeft hem aangesteld als kwaliteitscontroleur voor de dertig vestigingen.

Op aandringen van de heer Kramer heeft hij in 1993 de C1000 in Nieuwe Pekela gekocht. Daar heeft Gert een hele mooie tijd gehad. Na verloop van tijd kwam ook zijn vrouw in het bedrijf. Uitbreiden in Pekela lukte maar niet. Zijn visie was dat zijn winkel groter moest worden. Hij zette de winkel te koop en liet zijn oog vallen op de C1000 in Scheemda. In januari 2011 is hij die C1000 gestart. Zijn vrouw heeft nog één jaar de winkel in Pekela gerund. C1000 werd Jumbo en na verbouwing van de winkel in Scheemda heeft Gert een stapje terug gedaan, met vrijwilligerswerk in de manege. Het ondernemerschap eiste zijn volledige aandacht op. Dat ging met vallen en daarna met opstaan en was er na verloop van tijd een mooie Jumbo in Scheemda.

In de coronatijd kon de winkel open blijven. In die tijd was er ook een actie met een plaatjesboek over Scheemda. Dat was een hele goede actie in samenwerking met de voetbalvereniging. Het boek werd huis aan huis bezorgd. Dat heeft omzetverhogend gewerkt. Zijn dochter Miranda werkte ook in het bedrijf. Gert had plannen om de winkel te gaan verbouwen. Dat was een hele stap. Dochter en schoonzoon zagen er echter geen brood in. Zijn schoonzoon zei: “Gert, ik wil je dochter graag gelukkig maken en ik denk dat als wij de winkel overnemen, wij niet gelukkig worden.”
In maart 2023 is de winkel in Scheemda, na zorgvuldig overleg, verkocht. Gert is nu 59 jaar, maar zit niet achter de geraniums.

Gert en zijn vrouw Reina, zijn grootouders geworden. Zij passen tweemaal in de week op hun kleinkind. Ze hebben een camper gekocht, waarmee zij de Benelux en Duitsland verkennen. Ze nemen de fietsen mee en genieten van dat mooie leven. Maar de telefoon begon wel weer te rinkelen met verzoeken door verschillende personen en verenigingen. Zo ook vanuit de manege.

In 1970 is stichting "Manege De Driesporen" opgericht. Het zusje van Gert is in 1970 geboren. Dokter Meppelink (huisarts) en agent Bouwers kwamen op kraambezoek bij zijn ouders. Tijdens dat bezoek kwam ter sprake dat het toch mogelijk moest zijn dat kinderen met een kleine beurs in Onstwedde kunnen pony- en paardrijden. Dertien maart 1970 is de vereniging opgericht door eerder genoemde dokter en agent en veehandelaar Lukens. Doelstelling van de vereniging was “Ieder kind moet kunnen paardrijden”. 
Tijdens het open huis, na de verbouwing dit jaar van de manege, mochten Gert en Reina in de manege een bord onthullen met daarop de tekst. “Ieder kind moet kunnen paardrijden”. Het bord hangt in hal drie. Door behoefte aan een eigen manege van de ponyclub, kon in 1985 de eerste hal gebouwd worden met een startkapitaal van 40.000 gulden. Daarvoor was wel veel overleg met de gemeente Stadskanaal nodig. In 1991 werd hal twee gebouwd en in 2011 hal drie.

Gert is voorzitter van stichting "Manege De Driesporen" geworden met als voorwaarde dat hij een heel nieuw bestuur om zich heen mocht vormen. Vijf personen heeft hij gepolst en die zeiden allen “ja”.
De stichting is eigenaar van het manegegebouw. Het gebouw wordt aan twee verenigingen verhuurd, de 'Manegevereniging De Driesporen', MV, met ongeveer 130 leden en de 'paardensportvereniging De Driesporen', PV, met ongeveer 120 leden.

Het hart is de basis van het leven. Steek je daarbij de handen uit de mouwen, dan zal het resultaat een glimlach zijn. Gert is als enthousiast vrijwilliger een sturende persoon. Er moest na 1 januari 2024 veel gebeuren. Gert is er trots op dat dit jaar de manege een nieuw dak heeft gekregen. Niet alleen door de vrijwilligers van 'Manege De Driesporen', maar ook met behulp van de vele sponsoren die geld, materialen en mankracht leverden. In heel korte tijd is de vernieuwing gerealiseerd. De dakgoten zijn door een sponsor geschonken.

Er kwam weer leven in de manege. De leden kunnen gebruik maken van de drie bakken. In de stal staan de hoefdieren die elke dag verzorging nodig hebben. Met uitzondering van enkele instructeurs, is alles vrijwilligerswerk, zeven dagen per week. Hierdoor kan elk kind paardrijden.

Zo is er sedert twee maanden mogelijk working equitation te beoefenen. In Nederland nog vrij nieuw. Het draait daarbij om een dressuurproef, een obstakelparcours gereden op stijl en ook op tijd en veedrijven.
Van stokpaardjesrace tot landelijke wedstrijden, de manege bruist! In de manege is jong en oud te vinden. In de winterperiode zijn er twee keer per week menlessen. De drie hallen worden volop gebruikt. De lichtjesparade was de afgelopen jaren een groot succes.
De jaarlijkse rommelmarkt is een activiteit die ook nog eens geld in het laatje brengt.

Komend jaar, 2025, zal in het teken staan van het 55-jarig bestaan van de stichting. Vanaf januari zullen daarvoor de voorbereidingen gaan starten. Gert is vaak in de manege te vinden.
Aan het eind van het interview werkt hij nog even de te bestellen voorraad snoep van de kantine bij. Ook dat is voorzitterswerk van iemand met een supermarktachtergrond.

Op de website, onderhouden door een vrijwilliger, is veel informatie over de manege en de activiteiten te vinden.

Website

Interview: Jan Uittenbogaart Onstwedde.info

Foto: Gert Lukens (Jan Uittenbogaart)