Nanne Frouws

Vijftien jaar oud was Nanne Frouws toen de tweedewereldoorlog begon. Hij woonde met zijn ouders in het oude postkantoor, en was aan het werk op de boerderij van zijn zwager. Door zijn leeftijd kreeg hij niet veel mee van de oorlog, maar hij ervaart het wel als een spannende tijd. Als we er naar vragen komt als eerste Harm Wessels bij hem op, die door de Duitsers werd doodgeschoten; hij bevond zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats…(zie schoenen met lusjes). Frouws z'n kameraden die al wat ouder waren moesten naar Duitsland om te werken, maar gelukkig vlak over de grens zodat ze nog geregeld thuis kwamen. Op de boerderij van zijn zwager waren onderduikers aanwezig, maar daar weet hij vrij weinig van. Hoe minder je wist, hoe beter. Op een dag werden de Duitsers echter getipt en vond er een huiszoeking plaats, maar toen hadden ze het geluk dat de onderduikers er niet waren. Gelukkig was er voor de familie Frouws altijd genoeg te eten op de boerderij, ook toen het met de producten in de winkels minder werd. Van de bevrijding weet Frouws maar weinig meer, een jaar later was vrede voor hem namelijk ver te zoeken.

Op 2 mei 1946 moest Frouws in dienst, en een jaar later vertrok hij in februari met twee bataljons aan boord op de boot Kota Baroe naar Nederlands-Indië. Een dikke maand voeren ze er over, een lange tijd waarin ze op het Suez kanaal na alleen maar water zagen. Een prachtig land, een mooi klimaat, een aanrader om naartoe op vakantie te gaan volgens Frouws. Hij zat daar echter zelf met hele andere doeleinden.
Zijn aanwezigheid daar werd echter eerder beëindigd dan dat de bedoeling was. 11 Mei 1949 werd hij in zijn linkerarm geschoten, en moest hij geopereerd worden. Toen hij in het hospies lag kreeg hij nog bezoek van een andere Onstwedder die ook in Indië zat. Frouws bleef licht gehandicapt door het schot, en de arts besloot uiteindelijk dat Frouws terug moest naar Nederland, en zo kwam hij op 7 september 1949 weer thuis. Hij is dankbaar dat hij het overleefd heeft, want een terugreis was niet voor iedereen weggelegd. Zeker 25 man van zijn bataljon sneuvelden.

Na zijn dienstplicht is hij lang vrijwilliger geweest voor de MOVEO (meer ontspanning voor ernstige oorlogsgewonden). Zo reed hij onder andere oorlogsgewonden rond. Nog steeds is hij lid van de militaire bond. Jaarlijks krijgt hij nog bezoek, hij vindt het erg fijn dat zijn inzet niet wordt vergeten.
Frouws is inmiddels 89 jaar oud, en voelt zich nog heel goed. Hij doet niet heel veel meer op een dag, maar mag graag kletsen, krant lezen en bij buurman Hommes op de koffie gaan. Toch denkt hij nog met regelmaat terug aan vroeger, en de data onthoudt hij scherp. 11 mei is het 65 jaar geleden dat hij beschoten werd, hij weet het nog als de dag van gisteren….

Frouws gaat altijd naar de dodenherdenking op de Brink. Hij is er trots op dat het daar ieder jaar weer druk is. Ook zondag hoopt hij weer aanwezig te zijn, om samen met anderen oorlogsslachtoffers te herdenken ……….

Schoenen met lusjes