De vertrekkende familie Slaar

“Kleinschaligheid en warmte van de mensen” - Afscheid van ds. Richard Slaar

De woonkamer is al bijna leeg, het aanrecht staat vol met glazen die ingepakt worden en overal staan verhuisdozen. Het is duidelijk, ds. Richard Slaar en zijn gezin gaan verhuizen. In 2009 kwamen Richard en José naar Onstwedde toe. Nu 11 jaar later, maken ze zich op voor een nieuwe start in Raalte.

Het is niet altijd gebruikelijk dat een dominee zo lang in een bepaalde gemeente blijft. Er geldt een minimum tijd van 4 jaar, daarna mag hij zich beschikbaar stellen voor een andere gemeente. Volgens Richard is het wel meegenomen dat als je langer blijft, je de mensen dan wel beter kent. “Mensen vinden het over het algemeen ook wel jammer dat je weg gaat. Je mag wel weg na 4 jaar, maar dan heb je nog niet echt een band opgebouwd met de mensen van de gemeente.”

Richard zegt: “We hadden het in Onstwedde niet beter kunnen treffen.” Maar waarom gaan ze dan toch weg?  “Voor de kinderen was het perfect toen ze nog klein waren. Dichtbij school, een klein dorp en een veilige omgeving. We hebben hier echt een hele fijne tijd gehad. Je hoort er bij en dat voelt goed. Maar voor de kinderen is het nu ook een logische stap in hun ontwikkeling en ze hebben er ook zin in.” José vertelt: “De oudste, Pepijn, ging al naar de middelbare school in Veendam. Marthe heeft net afscheid genomen van groep 8 en gaat na de zomervakantie naar de middelbare school. Dat is een mooi moment om dan te gaan verhuizen. De jongste, Noralie, gaat straks naar groep 7. Ze heeft al kennisgemaakt met haar klasgenootjes en komt in een klas met kinderen die bij ons in de buurt wonen.”

Als ik vraag wat hun het meeste bij zal blijven van hun tijd in Onstwedde, dan is dat ook de geboorte van Noralie. Die is als enige hier in Onstwedde geboren. “En,” zeggen Richard en José tegelijk, “het afscheid van de kindernevendienst. De kinderen hadden een filmpje gemaakt “Praatjesmakers”, over de dominee. “Dat was zo schattig en zo leuk,” zegt José.
Richard noemt nog het 175 jarig bestaan van de kerk. “Maar vooral deze tijd, de Corona tijd. Dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt dat kerken dicht waren. Heel bijzonder.”

De tijd in Onstwedde is vooral een tijd geweest van rust en balans. “Er zijn geen echt spectaculaire dingen gebeurt. Voor de gemeente is het uiteraard ook fijn als het rustig is. We hebben goed ons werk kunnen doen.”
Dat is ook hetgeen ze straks gaan missen van de periode in Onstwedde. “Een stukje herkenbaarheid, dat je iedereen kent,” zegt Richard. Hij vind het fijn en prettig als hij de mensen in de gemeente en het dorp kent, weet wie ze zijn.  José vult hem aan: “De kleinschaligheid en vooral de warmte van de mensen hier. We moeten nog maar zien wat we straks terug krijgen.”

Wat ze straks in ieder geval terug krijgen, is een prachtige tuin, met boomgaard. Daar kunnen ze zich echt op verheugen. Ook het maken van een nieuwe start in een grotere plaats. “Dat is ook prettig voor de kinderen. Ze krijgen een stukje zelfstandigheid en daar zijn ze op een gegeven moment ook aan toe,” meent Richard. “En waar ik ook naar uitkijk is het stuk ervaring wat ik nu in een aantal gemeentes heb opgebouwd. Om die toe te passen. Mooie dingen die ik hier heb gedaan, daar ook te gaan proberen. Ik heb hier veel nieuwe dingen kunnen doen, ook door de moderne media. Dat wil in Raalte ook graag toepassen.”

Bij de vraag of er nog iets op hun “bucket list” staat, schieten ze beiden in de lach. “Helemaal niets! We hebben al zoveel dingen gedaan,” volgens Richard.  Reizen met de kinderen is het enige wat nog bedacht kan worden. Maar nee, geen bungee jumping of iets dergelijks. “Alsjeblieft niet,” roept José.

Wat is de boodschap die dominee Richard nog aan de inwoners van Onstwedde mee wil geven? Daar hoeft hij niet lang over na te denken: “De kerken moeten zoeken naar meer samenwerking. Ze staan nu nog zover uit elkaar, dat is echt jammer. De opstart en de afsluiting van het kerkseizoen gebeurt wel samen, dat is heel positief. Maar dit zou nog veel verder uitgebouwd moeten worden.”
Als laatste besluit Richard: “Zoeken naar ontmoeting met oog op verder gaande samenwerking, dat is mijn wens.”

We wensen Richard, José, Pepijn, Marthe en Noralie heel veel geluk in Raalte.


Gerda Nijenbrinks