Oorlogsboeknieuws: Gastvrij dorp

Tijdens de Tweede Wereldoorlog toonde Onstwedde zich een gastvrij dorp! Al in 1942 kwamen er kinderen - en soms ook volwassenen - uit het westen van Nederland om aan te sterken op het Groninger platteland. Vaak kwamen ze een volgend jaar terug. De meeste kinderen arriveerden echter tijdens de Hongerwinter van 1944.

Door de vele informatie, die in de afgelopen jaren verzameld is over de oorlogsjaren, weten we nu, dat er wel 200 (!) kinderen zijn opgevangen in Onstwedder gezinnen, die hen gastvrij onthaalden. Waardering voor al die mensen, die één of meer kinderen welkom heetten! Het was niet altijd makkelijk. Veel kinderen waren ondervoed, hadden heimwee , last van diarree, moesten overgeven, hadden vlooien, schurft of hoofdluis. Dat gaf extra zorgen en werk. Soms gebeurde het ook, dat een kind niet goed in een gezin bleek te passen. Dan werd het in onderling overleg alsnog overgeplaatst naar een ander gezin.

En bedenk eens hoe het voor de ouders van die ‘hongerkinderen’ moet zijn geweest. Ze lieten hun kind of kinderen noodgedwongen gáán … naar onbekenden, ver weg. Er was in Rotterdam een ouderpaar met zeven kinderen. De oudste dochter was al getrouwd, de jongste zoon lag in het ziekenhuis. Er waren grote zorgen. De andere vijf kinderen lieten ze – het kon niet anders - reizen naar het noorden. De kinderen moesten een groot deel ervan via onbekende wegen lopen door sneeuw en vrieskou.

Eén van die vijf kinderen heeft zijn barre wintertocht in zijn latere leven beschreven. Dat verslag is gebruikt voor een  nieuw oorlogsverhaal. Hij kwam heel goed terecht bij het gezin van Kars en Grietje Horlings…! In het nieuwe Onstwedder oorlogsverhalenboek (verschijnt april 2025) kunt u zijn bijzondere belevenissen lezen in hoofdstuk 5 van Reint Horlings.

Foto: De boerderij van Kars en Grietje Horlings (naast het oude sportveld). Collectie fam. Horlings.

Voorintekening Onstwedder oorlogsverhalen boek