Gaat het nu ËCHT ZO??? Deel 3

Klaas Meijer schreef voor de rubriek "Zo was 't" een nieuwe aflevering met als titel: Gaat het nu ÉCHT ZO???
Een hedendaagse vooruitblik op de terugblikken van omstreeks 1950 – Deel 3.

**************************************************************************

De afgelopen afleveringen hebben we teruggekeken naar de leefwereld van een doorsnee-gezin rond ca. 1950. Mogelijk heb ik bij een aantal volgers van de ‘Zo was ‘t’-rubriek gevoelens van nostalgie, van: “Joa kirrel, zó ging dat doudestieds” (= “Jazeker, zo ging dat in die tijd”), of van: “Asjeblieft zeg. Dat is gelukkig voorbije tijd!”, opgeroepen.
Daarom wil ik in deze aflevering een poging doen om het ‘Zo was ‘t’ van ca. 1950 af te zetten tegen het ‘Zo is ‘t’ van ca. 2025. Zijn we er echt op vooruitgegaan, of...

In algemene zin kunnen we vaststellen, dat we er qua welvaart-in-algemene-zin in de voorbije 75 jaar enorm op vooruit zijn gegaan. Wie kan zich nog voorstellen, dat je met veger-en-blik door de woonkamer moet kruipen om de vloer een beetje stofvrij te krijgen? Wat zouden we anno nu moeten zonder een wasmachine en/of -droger? En zonder een douche of een bad in huis zouden we (waarschijnlijk) niet altijd meer zo bloemenfris ruiken als nu.
Over het doorsnee-gezinsinkomen wil ik ’t dan nog niet eens hebben. Als je alleen al kijkt naar de enorme toename van het aantal auto’s in ons kleine dorp, is verdere toelichting denk ik overbodig.
Maaarrrrr...

De toenemende twijfel of ons eerstvolgende Haagse kabinet al binnenkort z’n opwachting mag gaan maken op het bordes van Huis Ten Bosch, ontstaat natuurlijk niet zomaar. Net zo min als de verwachting of dit kabinet z’n 4 jaar wel vol zal mogen/kunnen/willen maken.
Het stikt in Nederland (en ook daarbuiten) namelijk van de diepwroetende problemen. Problemen, waarover vrijwel iedereen een “zeer uitgesproken mening” heeft. Zie bijv. “onze” a-sociale media, waarop naamloze zolderbewoners in hondentaal medeburgers naar de hel en de verdoemenis wensen. Maar het zijn wel de problemen, waaraan nu al enkele tientallen jaren vrijwel niks gedaan wordt. “Onder de mat - of voor je uitschuiven” was het devies.

Ja, regeltjes die hebben we er wel in grote getale bijgemaakt. Ja, dat wel. Zoveel regeltjes en voorschriftjes, dat menigeen er in toenemende mate horendol van wordt, een burn-out van krijgt. Alles, maar dan ook al-les moet bijv. zwart-op-wit, c.q. van toetsenbord-naar-bestand worden vastgelegd. “Ja, dat is bedoeld voor het geval, dat... Dat snapt toch iedereen!”
Het belangrijkste wat daardoor en daarbij de voorbije decennia verloren is gegaan is naar mijn idee de dialoog, de communicatie, het echte gesprek tussen mensen. Een gesprek waarbij de betrokkenen elkaar daadwerkelijk in de ogen kijken. Het gebrek aan deze vorm van contact is bijv. de kern van het verloren zijn gegaan van het burger-vertrouwen in onze overheid. En dan bedoel ik niet alleen in de Rijksoverheid, maar evenzeer op provinciaal of gemeentelijk niveau. Mogelijk is de instelling van een  ‘burgerberaad’, zoals hier en daar al is ingesteld, een kleine aanzet tot verbetering. Wat Stichting Ocrea bij ons is zeg maar.

Maar er is meer om je zorgen over te maken, ondanks (of misschien wel juist door) de enorm toegenomen welvaart. Zorgen ook in Onstwedde. Zorgen dichtbij huis. Zorgen zelfs in je huis.  
Dat ligt niet alleen aan de in vrijwel alle sectoren veel te sterk toegenomen werkdruk. Maar evenzeer door het feit dat zowel man als vrouw geacht worden voor 100% aan het arbeids-proces deel te nemen. “Tja, we moeten de economie wel op peil houden, hè!” Of, net andersom: “Zeg ’s even: ben jij een anti-feminist! Jij wilt toch s.v.p. niet weer het enige recht van een vrouw in het gezin opnieuw het aanrecht wordt?”

Nee, dat wil Klaas Meijer natuurlijk niet. Maar als hij ziet en hoort hoe de opgroeiende jeugd anno 2025 opgejaagd wordt tot bijv. een zo hoog mogelijke schoolopleiding...
En als dat niet vlotweg lukt, dan gaan ouders veelvuldig een – laten we maar zeggen – ‘pittig’ gesprek met de docenten aan. “Wat denken die hufters wel niet! Mijn kind zal…”
Aan gezinnen waarin beide ouders op echt liefdevolle wijze de opvoeding van hun kind(eren) ter hand kunnen/willen nemen, is de afgelopen 25 jaar een enorm sterk toegenomen gebrek.
Gemakshalve ga ik dan maar voorbij aan het idioot hoog gegroeide percentage huwelijken dat op de klippen loopt. Eén op de drie! Je zult als kind maar moeten opgroeien in een “gezin” waarin pa en moe elkaar steeds vaker in de haren vliegen. Of waar je ouders hun gebrek aan aandacht voor jou proberen af /om te kopen met een nieuw mobieltje, of een fatbike voor je 6^e verjaardag. Of je gewoon je scheve gang laten gaan met partydrugs of zo...

Als ik doorga met voorbeelden geven van deze trieste neergang van onze samenleving op velerlei terrein, wordt deze aflevering meer dan 10 pagina’s lang. Dat doen we dus maar niet.
Daarom wil ik u als afsluiting deelgenoot maken van een wonderlijke gedachtenkronkel die, in de periode waarin ik deze aflevering schreef, in het Meijerse brein spookte niet onthouden.

1. Na het voorafgaande zult u ’t volledig met me eens zijn, dat we met z’n allen meer LUCHT in onze samenleving nodig hebben. Een natuurlijk bestanddeel van de atmosfeer, van de LUCHT is WATER-STOF. Het komt daarin maar in kleine concentraties voor, maar inmiddels is ’t wel bijna zeker dat die WATER-STOF o.a. een sleutelrol zal gaan vervullen bij de productie van groene energie. Ont-zet-tend belangrijk voor de mens van de toekomst dus.
    
2. Een levensvoorwaarde voor elk mens (en dier) is het constant kunnen inademen van LUCHT, waarin voldoende ZUUR-STOF zit. Nou, daarmee zitten we wel goed. Toch? Nou… Een triest feit is, dat door de uitstoot van met name kolencentrales, fabrieken en auto’s zo’n 50 jaar geleden enorm veel zure regen op onze hoofden neerdaalde. En, hoewel verminderd, tast ’t nog steeds o.a. het ZUUR-STOF-gehalte van onze in te ademen lucht aan. 
    
3. ’t Kan nog erger. Onze buitenlucht bestaat voor ruim ¾ uit STIK-STOF. Geen enkel probleem. Maar wij slagen er nu al meerdere jaren in om via onze economische activiteiten veel onnatuurlijke stikstofelementen (o.a. ammoniak) uit te stoten. En als die zich gaan verbinden met waterstof en zuurstof, ontstaan er schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid en voor de natuur. Als we niet oppassen wordt de natuurlijke stikstof in de lucht binnen afzienbare termijn voor de mens letterlijk een stof om in te stikken: STIK-STOF.
    
4. De jaren na de Tweede Wereldoorlog kreeg de overtuiging dat de groei van onze welvaart, van de oneindige mogelijkheden van het menselijk kunnen, steeds meer vat op ons.In het heden is dat in veel opzichten doorgegroeid naar remmeloosheid. Meer, meer en nog veeeeel meer! En als we niet heel erg oppassen zal dat – mogelijk al in de komende jaren – onze vroegtijdige ondergang worden.
   Als u een Bijbel thuis hebt, moet u ’s Genesis 3 : 19 gaan lezen. Adam en Eva krijgen dan na hun zondeval de boodschap, dat hun leven eindig zal zijn. ”STOF zijt gij en tot STOF zult gij wederkeren…”, zo staat er woordelijk.

Deze 4 punten kon ik maar heel moeilijk uit mijn hoofd krijgen. We hebben immers inderdaad dikke lagen STOF in onze Nederlandse – en onze wereld-samenleving gecreëerd. ’t Wordt de allerhoogste tijd om de vloeren van ons bestaan ’s een grondige beurt te geven!

Eén reactie daarop kwam in mijn hoofd steeds vaker boven drijven:
als we de maat-STAF van onze normen en waarden, van de betekenis van een liefdevol - en daardoor heel sociaal - leven, van : ‘Genoeg is genoeg !’, van samen leven zoals een samen-leving bedoeld is, van... ach vult uzelf maar verder in, als we de MAAT-STAF die we tot dusverre gehanteerd hebben, ’s goed tegen het licht van de toekomst houden, dan krijgen we niet alleen zelf, maar ook onze kinderen en hun nazaten, de voor ieder onmisbare en gezonde LUCHT!

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)