Ina Wienia - Eemsing

Van Onstwedde.info kreeg ik het verzoek om een stukje over mezelf schrijven. Nou vooruit dan maar.

Mijn naam is Ina Eemsing, geboren op 19 april 1951. Ik ben de dochter van Berend Eemsing en Jantina Dekker. Opgegroeid ben ik op Duinweg 9, waar ik woonde met mijn ouders, mijn zus Anneke en mijn opa en opoe Dekker.

De kleuterschool bezocht ik in het gebouw Rehoboth. Van de lagere school herinner ik me vooral de vertelkunst van meester Draadjer. In die tijd ging ik op de fiets binnendoor over het sintelfietspad en kwam ik er in de Hardingstraat weer uit. In het jaar van de enorme sneeuwduinen, dat zal in 1962 zijn geweest, schepten mijn vader en de buurmannen een weg voor de kinderen om naar school te gaan.
Op woensdagmiddag keken we met een heel stel kinderen tv bij een gezin in de Boslaan. Bij wie, dat weet ik niet meer. Schoenen bij de deur uit en op de grond keken we naar Swiebertje, die op tv was.
Spelen kon je goed aan de Duinweg, vooral tollen vond ik leuk.

Na de lagere school heb ik de ULO aan de Boslaan gevolgd. Na de ULO heb ik nog een jaar de Vormingsklas in Stadskanaal gedaan.
Op de brommer ging ik hierheen. Een Typhoon was dat. Het ding ging zo hard dat hij regelmatig vastliep. Ik heb hem omgeruild voor een fiets. Na de Vormingsklas heb ik een opleiding gevolgd in Leeuwarden. Daar ontmoette ik op een feest Meine.

In 1972 zijn we getrouwd en in Wolvega gaan wonen. Lang heb ik dus niet in Onstwedde gewoond. In Wolvega werd onze zoon geboren. Achtereenvolgens hebben we in Hoogeveen en Assen gewoond. In Hoogeveen werd onze dochter geboren.
De vrijheid van het buitenleven bleef lokken. Ik was het niet gewend om, als je in huis wat hoorde, dat het buren waren. Aan de Duinweg was dat hooguit een koe die op stal aan een ketting rammelde.

In 1984 zijn we in Beilen gaan wonen, dus intussen wonen we hier alweer 29 jaar. Ongeveer 3 kilometer buiten het dorp, bijna net als in Onstwedde.

Onze zoon en dochter zijn allang de deur uit en we zijn gezegend met 2 kleindochters en 1 kleinzoon. Uiteraard hebben we wat dieren.
Toen de kinderen klein waren hadden ze een pony en stond het weekend in het teken van de ponysport.

Momenteel is er nog 1 pony, een stel kippen, 1 parkiet en twee eigenwijze teckels. Meine en ik genieten samen van ons pensioen en we wandelen en fietsen graag. Bovendien is er in de tuin altijd wel iets te doen.

Mijn neef Henk Lukens maakte me attent op deze site. Mijn vader staat op een paar foto’s op de maaimachine van het graan. Leuk om te zien. Ik herinner me heel goed hoe dat ging. We maakten schoven van het graan en konden er fijn verstoppertje in spelen.

Sinds mijn vader en moeder zijn overleden, kom ik niet zo vaak meer in Onstwedde. Het dorp waar ik geboren ben is gemoderniseerd en het tuinpad van mijn vader is niet meer. Wel probeer ik altijd de Oogstdag te bezoeken. Uiteraard is het eerste wat ik dan doe een brood kopen bij Trijnie en even kletsen met Jans.

Jullie krijgen de hartelijke groeten uit Beilen.

Ina Wienia-Eemsing

e-mail