06-09 Moorddrama (1932), deel 1

06-09 Moorddrama (1932), deel 1

In de voorloper van deze rubriek (‘Uit het Verleden’) hebben we de gruwelijke moord, die in Onstwedde - en in de rest van Nederland niet minder - groot opzien baarde al eens kort gememoreerd. We hebben ’t over de moord op de 77-jarige  Everwijn Huiting van de Höfte in de nacht van 29 op 30 juli 1932. Zijn huis stond indertijd waar je nu rechtsaf het fietspaadje richting Veele/Ter Wupping inslaat.

Melkrijder Engel Holtjer maakt op zijn route naar Wessinghuizen vaak even een praatje met Huiting. Hij vindt ’t bij zijn terugreis erg vreemd, dat om 8 uur ’s morgens de blinden (= raamluiken) nog steeds dicht zitten. Door een klein zijraam ziet hij Huiting in de keuken van zijn huis liggen. Holtjer hoeft niets te forceren om binnen te komen, want de voordeur blijkt open. Everwijn Huiting ligt op z’n gezicht voor de kachel in een grote plas bloed. Eén hand rust op de turfbak….
Het bed is opgeslagen, wat er op duidt dat Huiting al te ruste is geweest toen hij bezoek kreeg.

Holtjer waarschuwt direct veldwachter Rutgers in Onstwedde.  Samen met een wachtmeester van de marechaussee uit Stadskanaal en de Onstwedder huis-arts dr.K.B. de Groot begeeft deze zich naar de plaats delict. Het drietal is al snel van mening, dat dit een zaak voor Justitie in Winschoten is. Die arriveren ’s middags met in hun spoor forensisch arts dr. Mieremet uit Groningen.
15 ernstige steken met een scherp voorwerp, onder meer in het gezicht, worden geteld als Huitings lichaam is omgedraaid. Wie zou deze lugubere aktie op z’n geweten hebben ?

De eerste aanwijzing zou in een aflevering van de tv-serie CSI niet misstaan. Men vindt een drietal koffiekopjes op de keukentafel met daarin resten van kandijklontjes. Dat zijn harde, in grillige vormen gekristalliseerde suikerklonten.
Van Huiting was bekend, dat hij deze klonten alleen tracteerde wanneer ’t om echt goede bekenden ging, om mensen die hem welkom waren. Anderen kregen “gewoon” een (klein) schepje suiker.

De conclusie ligt voor de hand: de bezoekers die Huiting voor het laatst levend hebben gezien en mogelijk/waarschijnlijk verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor z’n gewelddadige dood, zijn goede bekenden van hem geweest.
Over het doel van het bezoek behoeven de Justitie-medewerkers zich ook niet lang het hoofd te breken. Men vindt Huitings geforceerd geopende geldkistje, een ouderwets trommeltje met een hangslotje. De geldinhoud is weg.

                                            < Wordt vervolgd >

© Klaas Meijer