Hoe Wendy en deze peuters een boze Meijer rustig kregen

Afl. 172 – 01-06-2022

In de afgelopen tien jaar mocht ik met heel veel plezier meer dan 170 afleveringen voor deze rubriek van www.onstwedde.info verzorgen. Talloze reacties daarop kreeg ik in die periode uit ons eigen Westerwoldse woongebied. Maar ook uit de rest van Nederland en zelfs bv. uit Canada en Zwitserland waren reacties naar aanleiding van die schrijfsels mijn heerlijke deel.

Soms ging ’t daarbij soms om (terechte) verbeteringen, maar nog veel vaker om (jeugd-) herinneringen. De tijd van je jeugd komt immers bij het klimmen van de jaren steeds veelvuldiger boven drijven en als je dan nog ’s in een oud fotoboek of iets dergelijks kunt bladeren, dan gebeurt ’t meer dan eens dat... Ach, maakt u ‘t zelf maar af.
Als je in je volwassen leven door je werk of door ‘buikvlinders’ ook nog verhuisd bent naar een streek die totaal niet lijkt op het Oost-Groningse van je jeugd, dan is ’t toch gewoon heerlijk om weer ’s oude plaatjes te zien van of te lezen over die meestal redelijk zorgeloze jeugdtijd. Het Onstwedder Historisch Archief (en van daaruit ook deze rubriek) vervult in die cyclus inmiddels merkbaar een waardevolle functie. Toch? Of toch niet?

De foto waarop ik u deze keer trakteer, is gemaakt bij de toenmalige PeuterSpeelzaal aan de Boslaan. Daar waar later het Radio- & Speelgoedmuseum was gevestigd.
De vijf ‘klanten’ die op een zonnige ochtend poseren, doen dat ergens midden jaren (19)’80. Namen erbij heb ik niet. ’t Gaat me ook vooral om de totaal verschillende gezichtsuitdrukkingen van het vijftal.
Hoezo???

Nou, toen ik een plaatje moest opzoeken voor de nieuwe ‘Zo was ‘t’-aflevering werd ik eigenlijk opnieuw behoorlijk boos. Boos, omdat er op mijn verzoek om namen aan te leveren bij de vorige aflevering (de schoolfoto uit 1968/’69 voor de deur van - toen nog - de Chr. Ulo aan de Boslaan -), zegge en schrijve nul (= 0), geen enkele, niente, zéro reacties waren binnengekomen. Niet één reactie! En dat terwijl ik toch nadrukkelijk had vermeld dat voor het Onstwedder Archief de bij de foto behorende namen natuurlijk van even groot belang waren als de foto zelf.
In eerste instantie heb ik mezelf verweten, dat ik te weinig had ingespeeld op de groep leerlingen op de foto. Daarna weet ik ’t aan de pensioenleeftijd, waarin die 1e klassertjes van toen inmiddels zijn aanbeland. De fut wil er dan wel ’s een beetje uit gaan... Zeggen ze...

M’n derde gedachte was echter, dat ik kennelijk onverwacht te maken had gekregen met zo’n stukje lamlendigheid van onze “moderne tijd”. Een tijd, waarin we bv. op Facebook niet verder komen dan “Oh, mooie foto” of een ‘duimpje’, al dan niet omhoog, als lamlendige reactie. Eén van de redenen, waarom ik de zgn. “contact”-mogelijkheden via internet, zoals die van Facebook, Twitter, TikTok, enz. nog altijd “onze a-sociale media” noem.
Omdat de jongere generatie(s) mij n.a.v. het laatstgenoemde uiteraard verwijten, dat ik niet met de tijd ben meegegaan, was mijn laatste gedachte: ”Klaas Meijer, je bent een ouwe zak geworden. Deze aflevering van ‘Zo was ‘t’ nog en dan hou je met al je schrijverij voor de Onstwedder website maar op. ’t Is genoeg geweest!”

Maar ziedaar. De wonderen zijn de wereld beslist niet uit. Vanwege andere bezigheden moest ik het afmaken van dit verhaal-met-zeer-teleurgestelde-en-boze-ondertoon, noodgedwongen opschuiven naar de avond. Edoch, wat gebeurt er?
In de tijd van mijn afwezigheid was er een mailtje met... alle namen van de 1e klassers Ulo op de foto.
En van wie kwam dat mailtje? Van Wenny Meijer-Potze uit Vlagtwedde.

Toen werd mij pas écht duidelijk waarom ik de peuterfoto van vandaag móest uitkiezen. Alleen (v.l.n.r. bekeken) peuter 4 kijkt even boos/verontwaardigd als ik was toen ik aan dit verhaal begon. Peuter 5 is zelfs behoorlijk verdrietig; ze houdt ’t maar net droog. Peuter 1 heeft zo’n blik van “Ach, maak je toch niet zo druk man om dit soort kleinigheden. Er zijn veeeel belangrijker zaken om je druk over te maken.” Peuter 3 weet ’t kennelijk nog niet zo. Hij wacht vooreerst maar ’s af hoe ’t verder zal gaan.
En peuter 2? Voor mij is zij de ‘schat-van-de-dag’. Zij vertoont zo’n prachtig ingehouden lachje waarin ze je min of meer duidelijk maakt dat je je niet zo druk moet maken om dingen die in wezen kleinigheden zijn. Zo’n lachje dat maakt dat alle boosheid die je in je hoofd had, als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Als iemand van de bezoekers van deze rubriek de namen van deze 5 peuters kent, dan verzoek u – al weer!!! – om die aan mij te willen doorgeven. (email-adres staat onderaan). Dat ik met name benieuwd ben naar peuter 2 behoeft, denk ik, geen extra nadruk.
U ziet v.l.n.r. (zie N.B.-2 hieronder): Rico Geertsema, Margriet Halmingh, Marvin Beishuizen, Maaike Wilts en Karin Visser.

N.B.:
1.) De namen van de 1e klassers die op de foto in de vorige aflevering poseren, zijn daar inmiddels toegevoegd. Dat onze dank aan (nu) mevr. Wenny Meijer-Potze minstens 7 meter 86 is, wil ik daaraan van harte toevoegen.
2.) De namen van de peuters op de foto van vandaag kreeg ik doorgespeeld van Harm Jan Wilzing. Hij had zijn herkenning nog 's even gecheckt bij Maaike Wilts (de bozig kijkende peuter-4 op de foto) en die wist alle namen vlot op te noemen. Maaike en Harm Jan ook voor jullie beiden de nodige meters aan Klaas Meijer-dank!

© Klaas Meijer (k.meijer@onstwedde.info)