No. 45: HAHA, WIJ  DIE TUSSEN 1940 en 1970 GEBOREN  KANJERS  !!

Bij wijze van uitzondering hebben we ‘t deze keer niet specifiek en alleen over mensen, gebouwen of gebeurtenissen uit de historie van Onstwedde / Westerwolde. ’t Is niet omdat Geert en ik beiden tot de besproken groep behoren. Nee, we nemen deze keer een complete leeftijdsgroep onder de loep : de mensen die in ons land geboren werden tussen ca. 1940 en ca. 1970 ………

Enne..... om te voorkomen dat u denkt dat dit verhaal een grapje is, hebben we dit verhaal op 2 april 2016 on-line gebracht in plaats van op 1 april !!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Hallo, egotrippertjes uit 2016, die tussen de 10 en 45 jaar oud zijn. Jullie denken, dat je heel wat voorstelt, hè en dat je heel wat kunt en weet en mag ? Pffff ! De Zwitsal-leven-generatie noem ik jullie meestal voor 't gemak. 
Lees ONS verhaal maar ‘s. Zul je wijs/wijzer van worden ! 

De beginjaren van de oudsten onder ons mogen dan weliswaar niet zo florissant zijn geweest door de wereldcrisis van de jaren (19)’30 en de jaren van de 2e Wereldoorlog direct daarna, maar verder ……… Nadat de Poolse en Canadese bevrijders ons in 1945 hadden getracteerd op een reep chocola (“Oh man, wat was die lekkerrrrr. Ik krijg de overheerlijke smaak ervan soms middenin de nacht nóg in m’n mond !”), begon voor onze generatie een leven, waarop wij met trots en voldoening mogen terugkijken.
Let op !
  
Vooreerst hebben wij een geboorte overleefd met moeders, die rookten en/of dronken gedurende hun zwangerschapsperiode. Zij namen rustig aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise en desserts en zij werden niet getest op suikerziekte of cholesterol.
Na het geboortetrauma werden wij op onze buikjes te slapen gelegd in kinderbedjes, die geverfd waren met mooie blinkende loodverf. Er zaten geen kindersloten op de deuren en als wij op onze fietsjes over straat crossten hadden wij baseballpetjes op en geen valhelms.
En als baby of als kind reden wij met blij gemoed mee in auto’s zonder gordels, zonder kinderstoelen of opblaasbare kussens.
Wij dronken putwater, water uit de pomp of uit de kraan. Water uit een fles was compleet van den zotte. Wij aten taartjes, witbrood, échte (room)boter en spek met eieren. Wij dronken warme chocolademelk met échte suiker erin. En dacht je dat wij last hadden van obesitas ? Forget it but !

Hoe dat dan allemaal wel kan ?
Vooral omdat wij steeds buiten speelden. Daarom !
’s Morgens in alle vroegte verlieten wij ons ouderlijk huis om heel de ganse lange dag te spelen in de frisse buitenlucht. Er was maar één voorwaarde: ’s avonds thuis zijn vóór het donker was.
We hadden rolschaatsen en daalden met deze dingen hellinkjes af zonder eraan te denken, dat wij geen remmen hadden. Nadat we op die manier een paar keer de brandnetels of de bosjes waren ingedoken, leerden wij ‘t snel om dat probleem op te lossen. De gangbare middeltjes tegen brandnetelpijn, die zo allemachtig stonken dat zelfs de muizen in huis luid piepend op de vlucht sloegen, versnelden onze zelfstandigheid nog ’s extra.
Het leren fietsen ging op dezelfde “door-schade-en-schande-leer-je-het-beste” manier. 
We waren trouwens vaak al een jaar of 6, aleer ons zo’n ‘modern vervoermiddel’ werd toebedacht en dan was ’t meestal ook nog een tweedehandsje.
En oh nee, je moet niet denken, dat wij Playstation, Nintendo, X-box, iPod of iets van dien aard hadden. Ben je gek ? Wij hadden geen videospelen, geen 150 televisiekanalen, geen videofilms/dvd’s, geen stereoketens, geen pc/laptop/…….. of internet.

Nee, wij hadden vriendjes en vriendinnetjes
en wij gingen naar buiten om met hen te spelen. Wij kletsten ons suf, vielen uit de bomen, sneden ons in de vingers, fantaseerden er lustig op los, braken af en toe een bot of een tand, gingen appels en peren plukken in daarvoor geschikte tuinen en er was absoluut geen gerechtelijke vervolging nodig om iemand daarvan de schuld te geven. Als we door de tuineigenaar gepakt werden kregen we ter plekke een pak slaag en thuis hielden we over al het gebeurde heel wijselijk onze mond.

Voor hun 10e verjaardag kregen de meisjes poppen en wij speelden met zelfgesneden stokken, met tennisballen en voetballen van leer. Ondanks het feit, dat men ons duidelijk vertelde dat ons gezichtsvermogen wel gevaar liep bij deze spelaktiviteiten, of dat we ons ernstig konden bezeren, hebben wij dat allemaal overleefd tot en met de dag van vandaag.

Als we ons een keer een beetje verveelden, liepen of fietsten we naar de woning van een kameraad / vriendin en sjouwden eenvoudigweg het huis in. Wij wisten, dat we (bijna) altijd van harte welkom waren en als ’t etenstijd was, schoven we gewoon mee aan tafel voor het middagmaal.

Het idee, dat onze ouders ons wel ’s een keer van het politiebureau of uit de gevangenis zouden moeten halen was absurd, te gek voor woorden. Onze ouders waren ‘Mét en Voor de Wet’ en ook ‘Mét de Leraren op School’. Niet soms, nee: altijd !

De generaties van toen, - de geborenen tussen 1940 en 1970, de (dikke) 70’ers t/m de (dikke) 40’ers dus -, deze generaties hebben een groot leger aan grote denkers en uitvinders voortgebracht. Én: de beste risiconemers aller tijden en van de hele wereld.
De afgelopen – pak weg – 50 jaren hebben zodoende een ware explosie aan nieuwigheden en frisse ideeën opgeleverd.

Hoe dat wel mogelijk was ?
Wij hadden de vrijheid om dingen te proberen. Er was de schrik om te falen, maar evenzeer de kick bij succes, plus de verantwoordelijkheid die met een en ander gepaard ging. Maar wij hebben geleerd / mochten leren om dat te beheersen en om er mee om te gaan.

Als u ook het geluk gehad hebt om groot te worden in een tijd, waarin politici en advocaten  nog niet alles voor ons “regelden” en reglementeerden, dan kan ik u maar één ding zeggen:

               VAN  HARTE  GEFELICITEERD  !!!

N.B. Voor dit verhaal is gebruik gemaakt van een buurtkrantje van de Knoalster ‘Maarsveld’-wijk uit  voorjaar 2012. Treffend was, dat Harm Lutjeboer Gzn. (Boslaan) tijdens een toevallig gesprek in onze plaatselijke supermarkt mijn schrijfsel (dat voor hem uiteraard helemaal onbekend was) met spontaan opwellende jeugdherinneringen voluit onderstreepte. Alsof hij tijdens het schrijven naast me had gezeten ….

© Geert Schreuder (Taikens) & Klaas Meijer (Toal)