Over de platte en de ronde kant van geld...

No. 2 - 1 juli 2012 - Over de platte en de ronde kant van geld...

’t Moet gebeurd zijn aan de Dorpsstraat ergens in de jaren (19)’70. Ze waren buren, ergens in de verte ook nog een beetje aan elkaar verwant. Nou is dat niet vreemd, want buren heb je overal en in Onstwedde en was – net als in de rest van Westerwolde – bijna iedereen familie van iedereen. Best ook wel begrijpelijk als je eeuwenlang bent ingesloten door het veen. Dan kun je je toekomstige levenspartner erg moeilijk in Verweggistan zoeken….De iets oudere Onstwedders zullen ze nog wel kennen: Jan Klaassens Wilzing, beter bekend onder z’n bijnaam ‘Jan Boukje’ en Karssien Huitzing, koppelbaas voor Gronings werkvolk in Duitsland. Karssien woonde naast Jan in een alleszins fraaie villa aan de Dorpsstraat 17, luisterend naar de al even fraaie naam ‘Up to date’. (Voor de jeugdige lezers van deze rubriek: dat betekent niet ‘Op naar het afspraakje’, - Karssien was immers vrijgezel uit overtuiging -, maar zoiets als bijdetijds, modern). Het huis werd in mei 1982 helaas door brand verwoest. Een deel van het dorp zat daardoor zelfs een paar uur zonder stroom.

Maar we dwalen af. Karssien en Jan waren dus buren en Jan was net zo vrijgezel als Karssien. Op een zomeravond komen ze met z’n tweeën over de Dorpsstraat aangestapt naar overbuurman Harry Wilzing. - “Harry, mien jong, wie wollen die wel wat vroagen. Vindst t misschien wel n wat roare vroag, man wie zitten d’r aiglieks wel mit.” - “Ie doun moar wat je nich loaten kinnen. Ik luuster”, reageert Harry lakoniek.- “Nou kiek, hè. Jan en ik schikken ainander hail best. Dat waist doe denk ik wol. Wie binnen ja allebaide gek op guldens (= de voorloper van de €uro - KM), op geld. t Grode verschil tussen ons baaiden is, dat Jan - hou zeg ik dat non t dudelkst ? - ehh…. dat Jan slim van de pladde, de stoapelboare kaande van t geld is en ik veul meer van de ronde, de rollende kaande, zeg mor. Jan mag d’r t laifst op zitten, t lekker oppotten. Ik mag t geern oetgeven, soms wel wat te veul, zoas doe vast ook wel waist.En nou binnen Jan en ik tot de conclusie komen, dat ain compagnonschap tussen ons twijbaaiden misschien wol n goud idee wezen zol. Wie zollen n’ander den mooi aanvullen kinnen. Joa, zo hadden wie t docht.Wat vindst doe doar nou van ? Dain ons ais van n goud advies.

”Harry Wilzing heeft moeite om z’n gezicht in de plooi te houden. - “Jaja, dat zol eventjuweel, misschien wel n idee wezen …. kinnen. Mor of ik nou dijgene wezen kin of wezen mout dij joe de beste road geft ? Mie dunkt, ie mouten joe baaiden d’r tòch zulf mor mit redden. Dat liekt mie t beste.”

                                                                                                     *************

Karssien en Jan keren ogenschijnlijk teleurgesteld terug naar de overkant. Hoewel ze nou niet bepaald bekend hebben gestaan als de dorps-humoristen, kan ik me voorstellen dat ze zich thuis rot gelachen hebben om Harry’s nadenkende blik tijdens hun verhaal. Ik denk zelfs, dat Karssien ‘iets vrolijks’ in twee van de fraaie glazen uit z’n antiekverzameling heeft getapt onder het citeren van z’n lijfspreuk “Haha. Geld mout rollen ! Wat doe, Jan ?”Ik denk ook dat Jan Boukje eveneens geheel in stijl is gebleven en dat hij met z’n zuinigste glimlach om de mond heeft gereageerd. “Hailemoal woar Kassie. As aal dat geld mien kaante den mor oprolt. Ik krieg t den wel zo plat, dat k d’r levenslaank op zitten kin, dat garandeer ik die !”


© Klaas Meijer / Geert Schreuder