12.07.2012 Harm en Corry Meijer

En zoals we hadden beloofd brengen we deze keer een bezoekje aan de andere kant van het dorp, waar oud-schoenmaker Harm Meijer en zijn vrouw Corry aan ons vragenvuur worden onderworpen.
Ze wonen alweer een aantal jaren aan de Tellingerweg, nadat ze bijna 40 jaar lang aan de Luringstraat hebben gewoond waar zij hun schoenenwinkel runden.

Stokje overnemen
Nieuwsgierig naar hoe het leven na een schoenenwinkel verder gaat, krijgen we eerst uitgebreid tekst en uitleg over het ontstaan van het van oorsprong familiebedrijf. Vroeger was het zo dat als iemand wat slechter ter been was, hij kleermaker of schoenmaker werd.  En daar was opa Meijer één van. Hij begon begin 20ste eeuw een zaakje in het maken van schoenen, van wie pa Meijer vervolgens het stokje overnam. Toch is het vervolgens Harm Meijer niet helemaal met de paplepel ingegoten, want zijn entree in het bedrijf was niet helemaal zoals hij het zelf had gepland. Toen hij als zestienjarige op de eerste dag van de schoolvakantie thuis kwam en hij zijn vader even mededeelde dat deze jongeman nóóit weer naar school zou gaan, had hij niet door dat zijn vakantie er wel eens anders uit kon gaan zien dan hij zelf had gedacht. Er volgde een gesprek, en toen hij de dag erop klaar stond om met de jongens te gaan vissen, riep zijn vader hem bij zich met de vraag of hij al wist wat hij wou worden. Harm die het allemaal nog niet zo serieus had genomen, moest meekomen omdat zijn vader hem iets wou laten zien, waarop hij belandde in de werkplaats. En die zes weken zomervakantie in de werkplaats leidden ertoe dat hij het vak leerde en hij zelfs zijn diploma voor schoenmaker in Groningen behaalde.

En toen was daar vrije tijd….    
Toen hij met Corry trouwde namen zij samen de zaak in Onstwedde over, waar ze altijd hard hebben gewerkt, met veel plezier. Ze hadden het altijd druk met de winkel waardoor ze weinig tijd overhielden voor andere dingen.  Dat is wel iets waar ze heel erg aan hebben moeten wennen,  de zee aan vrije tijd. Toen ze de winkel hadden verkocht was het voor Harm een grote stap om midden op de dag in een centrum ergens te gaan zitten koffiedrinken, want je ging toch niet overdag zomaar op een terrasje zitten?  Toch hebben ze alweer drukte genoeg om zich heen, want regelmatig functioneren ze met veel plezier als oppas voor de kleinkinderen. Daarnaast is Corry weer begonnen met haar hobby van vroeger, gymnastiek, en zijn ze samen op de tennisbaan te vinden. Ook Harm heeft een oude hobby weer opgepakt, want terwijl we zitten te praten horen we op de achtergrond verschillende vogels zingen. In een mooie grote kooi zitten namelijk wel 60 vogels, waaronder putters, goudvinken en een Gloster kanarie. Zo nu en dan wint hij een prijs met zijn eigen kweek, waarmee hij dan te vinden is op een show in Alteveer.

Toch ligt zijn interesse voornamelijk bij een heel ander diersoort, namelijk honden. Deze dieren vindt hij zo prachtig dat hij er heel veel boeken van heeft, hij heeft zelfs colleges over erfelijkheid gevolgd bij een hoogleraar van de universiteit. Op een bepaald moment was hij zo gefascineerd door de trouwe viervoeters dat hij van hun eigen cocker spaniel een behangrol had volgeschreven met de complete stamboom, waarvan het uitzoeken een vrij lastig karwei bleek te zijn aangezien veel voorouders uit Engeland kwamen.  Ondanks dat ze nu zelf geen honden meer hebben, hoeven ze het niet helemaal zonder te doen, want ze passen met regelmaat op de honden van de kinderen als zij aan het werk zijn.
Hoewel Harm het geprobeerd heeft een moestuintje te onderhouden, is hij er achtergekomen dat hij het toch maar beter kan houden bij zijn hobby binnenshuis, namelijk biljarten.
Dit begon met een klein biljarttafeltje als cadeau voor zijn zoon, en is uitgegroeid tot een grote biljarttafel die één keer in de veertien dagen tevoorschijn werd gehaald in de winkel, waar vervolgens een groepje kameraden op visite kwam voor een gezellig avondje sporten. Nu is in hun huis zelfs speciaal een kamer ervoor ingericht, waar een mooie biljarttafel staat die wel 700 kilo weegt, en waar nog steeds in de wintermaanden om de twee weken druk wordt biljard.

Iets met schoenen hebben…
Tot slot rest ons natuurlijk nog de vraag of ze de winkel ook missen. Ze vinden het heerlijk dat ze nu zoveel vrije tijd hebben, maar wat ze ontzettend missen is het contact met de klanten. Ze vragen zich vaak af hoe het met veel van hun klanten gaat, en dan vooral mensen buiten Onstwedde die ze nu vrijwel niet meer tegenkomen. Maar dat ze iets met schoenen blijven houden blijkt als Corry bekent dat ze zichzelf er toch wel vaak op betrapt dat als ze mensen ziet haar blik toch vaak even naar beneden afdwaalt.

We zijn dus helemaal op de hoogte van hoe het leven na een schoenenwinkel verder gaat.

Nu op zoek naar een volgend adresje waarover we weer een verhaal op papier kunnen zetten….