Henk van der Heide en Gerjan Orsel

Zo gezegd, zo gedaan: deze ronde hebben we twee bekende gezichten van de hobbybeurs met een bezoekje vereerd. Voor de eerste verzamelaar moesten we net het bord “Onstwedde” voorbij, en reden we bij Henk en Guurtje van der Heide ’t dam op. Henk verzamelt zo’n beetje alles wat los en vast zit, en dat al z’n hele leven lang. Beurzen en marktplaats struint hij af op zoek naar dingen om zijn verzamelingen mee aan te vullen. Op z’n achtste begon hij met postzegels, nadat hij de eersten bij de buren had gekregen.  Zijn zoektocht werd uiteindelijk uitgebreid naar buitenlandse zegels, met name die uit Israël, en dit alles heeft geresulteerd in vele boeken gevuld met likzegels en enveloppen. Echter de introductie van de stickerzegels heeft een einde gebracht aan de tijdlijn, want de spanning van het verzamelen ging er door de massaproductie snel af. Gelukkig hoefde Henk zich niet gaan te vervelen, want nu had hij alle tijd om zijn “Onstwedder” verzameling verder aan te vullen. Oude rekeningen, boekjes en gedichten, zo’n beetje alles waar de dorpsnaam in het zwart-wit op wordt vermeldt kun je bij Henk in huis vinden. Zo ook een hele collectie aan ansichtkaarten, vaak te herkennen aan de mooie toren, het liefst met oude stempel en postzegel nog achterop. Ook vele streekboeken zijn terug te vinden bij hem in de kast, naast de boeken van Rien Poortvliet, dr. Jan J. Boer en Schippers die hij graag leest. Dat waar je mee omgaat je mee wordt besmet is ook van toepassing bij Henk en Guurtje, want in de woonkamer prijkt dankzij haar een wand vol vingerhoedjes.
Hoewel er nog veel meer te bekijken is moeten wij toch echt door naar de volgende afspraak.

Niet dat we daar ver voor hoeven te rijden, want aan het begin van de Duinweg woont Gerjan Orsel, die in het bezit is van een hele verzameling John Deere miniatuurtrekkers. De liefde voor John Deere komt van zijn moederskant, waar naar eigen zeggen zijn oom Bé hem de kop gek heeft gemaakt. Wat er zo mooi aan is? Met name de kleurencombinatie, en als hij mag kiezen vindt hij de oudere modellen het mooist. Sinds de hobbybeurs vijf jaar geleden voor het eerst werd gehouden worden de trekkers nu elk jaar verpakt in dozen na een grondige poetsbeurt, zodat ze mooi glimmen wanneer ze tentoon worden gesteld in d’Ekkelkaamp. Het is voor Gerjan de enige beurs waar hij zelf staat, en wat het voor hem leuk maakt is vooral de gezelligheid en de mensen die elk jaar weer terugkomen.
Speciaal voor ons heeft hij de trekkers uitgestald op de tafel in de keuken, waar ze mooi tot hun recht komen. Ons lijkt de verzameling al behoorlijk compleet, maar het tegendeel is waar. Hij houdt met regelmaat bij of er nieuwe modellen zijn uitgekomen, en probeert als het even kan ze zo snel mogelijk aan zijn verzameling toe te voegen. De oudere modellen zijn vaak wat zeldzamer, en dat is dan vaak ook wat beter zoeken, maar ook de nieuwere modellen ontbreken in zijn vitrinekast niet.
Dat ook de doosjes belangrijk zijn blijkt als zijn moeder met een arm vol de garage uit komt zetten,
want ook die blijven deel uit maken van de verzameling.     

Met weer wat kennis rijker over postzegels, ansichtkaarten en trekkers zit voor ons het avondje er weer op.