Harm de Groot

Het kostte deze keer niet heel veel tijd om deze rubriek te vullen, want toen wij binnenkwamen lag er al een A-viertje dubbelzijdigbedrukt klaar, met het verhaal van Harm de Groot.

Aan het begin van de 2e Wereldoorlog werd hij geboren in Weite, een gehucht tussen Vlagtwedde en Bourtange, als zoon van een kruidenier en een coupeuse, later zou hij nog een broer en twee zussen krijgen.
Na de lagere school en een paar jaar Ulo, ging hij werken bij de Coöperatie in Bellingwedde, waar hij rondrijdend op een brommer met een grote korf brood verkocht.
Winkelier Jans Moed uit Onstwedde pikte hem daar weg, met alle nodige ervaring die hij toen had op gedaan bij zijn vader, om vervolgens bij Moed nog meer van het verkoopvak te leren.  Later werd de zaak overgenomen door Jan en Wija Wakker, waar hij ook nog een geruime tijd met veel plezier heeft gewerkt en liefdevol in het gezin werd opgenomen.

In Onstwedde heeft hij veel meegemaakt, zowel droevige maar ook hele fijne momenten. Het mooiste van alles was dat hij Rika de Haas daar leerde kennen, met wie hij vervolgens naar het gemeentehuis ging, omdat men zei dat ze daar een boterbriefje konden halen. Het bleek een boekje, waar hun namen en dat van hun beide ouders in sierlijke letters waren vermeld, waar later ambtenaren de namen van hun drie dochters, Bea, Ria en Henny ook bij in schreven.

Eind vijftiger jaren kocht hij de goodwill van bakker Hennie Udding in Vlagtwedde, en ongeveer 10 jaar later werd hij vertegenwoordiger van Smit, Koffie en Theehandel te Groningen, waarvoor hij Noord- en Oost Nederland afreisde.
Tijdens de Ocrea feesten schonk hij regelmatig een kopje koffie aan klanten van de toenmalige winkeliers.
Hierna nam hij de overstap naar Schwarzkopf, te Dordrecht, en bezocht hij diverse drogisterijen en discounters.  Toen hij daar pas werkte, werden ze uitgenodigd voor een diner in een restaurant in Woudrichem, waar o.a. paling op het menu stond. Hij bleek daar heel onhandig in te zijn, en werd dan ook tot hilariteit van iedereen uitgeroepen tot “Super Palingstroper” en kreeg dit zelfs zwart op wit als oorkonde overhandigd.

Deze baan was voor hem enigszins te hoog gegrepen, en hij nam daarom afscheid als secretaris van v.v. Westerwolde, waar hij erelid van is geworden, en als algemeen voorzitter van V.S.V. (Vlagtwedder Sport Vereniging).  
Ook is hij toen gestopt met roken en het drinken van alcohol, om zich volledig in te kunnen zetten voor zijn nieuwe job, en dat is aardig gelukt.
Vaak bleef hij overnachten in Leeuwarden, Akkersloot, Lelystad of Hengelo, maar in 1992 kwam er abrupt een einde aan door ziekte, ondanks zeer veel operaties in het UMCG, Sint Franciscus in Roozendaal en in het Oogziekenhuis te Rotterdam door het verlies van één oog.
Hij had daar heel veel moeite mee, en reed nog vaak een rondje door het Noorden, zoals hij dat jarenlang had gedaan.

Om weer wat structuur in het leven te krijgen, heeft hij een aantal computer cursussen gevolgd, voor de meest uiteenlopende programma’s, waar hij nu nog veel plezier aan beleefd. Alles houdt hij bij op de computer; adresboeken voor de dochters, complete overzichten van het tanken, zijn medisch verleden, en de vele teksten van kaarten en brieven die hij naar mensen stuurt, wat inmiddels wel oploopt tot 1500 stuks, als het er niet meer zijn.
Verder fokt hij meerdere bijzondere soorten kippen, die eieren leggen in diverse kleuren. Een andere hobby is het verzamelen en in- en verkoop van oude ansichtkaarten uit binnen- en buitenland.

Sinds hij een scootmobiel heeft komt hij ook weer op plekken die niet per auto toegankelijk zijn, en geniet hij veel en vaak van de prachtige gebieden, zoals Ter Wupping, Smeerling. Hij geniet van de vele vogels, fazanten, reeën, soms een konijn en niet te vergeten de mooie Lakenvelders.

Hij voelt zich een gelukkig mens, en bidt en hoopt, dat dit voor hem samen met Rika, nog een tijd mag duren.