Alex en Amalia

Alex & Amalia: Wie kent ze niet? Iedere voorbijrijdende Onstwedder heeft wel eens een blik geworpen, op deze bijzondere bewoners van het kleine witte huisje op Dorpsstraat 80.
Overdag vind je ze op hun knieën in de tuin, en ’s avonds zie je de lampjes bij hun in de voorkamer branden. Hoewel buurman Albert Wubs zo aardig is geweest om met wat eigen oude spullen in hun woonkamer wat gezelligheid te creëren, vertoeven deze broer en zus toch liever in de schuur, waar ze ongeveer zeven jaar geleden hun plekje hebben ingenomen.
In de voorkamer zijn ze echter wel van allerlei gemakken voorzien: een oude verwarming uit de oorlogstijd, stoven voor de koude voeten en strijkijzers op gas voor als de stroom uitvalt. Een paar jaar geleden kwamen achter de muren van een huis verderop, een paar bedstee deuren te voorschijn, en ook deze staan nu bij Alex en Amalia in de kamer. Allemaal oude spullen, die anders maar in dozen op de zolder van de buren stonden te staan, en die nu bij hun in de woonkamer uitgestald staan. Wat vooral opvalt is de grote foto van een molen, die nog net geen halve muur in beslag neemt. Het is een foto van de molen bij hun in de tuin, die door blikseminslag nu nog maar deels overeind staat. Verder vinden we er nog allerlei spulletjes uit de kruidenierswinkel van grootouders Wubs, zoals blikken, gewichten en oude potten. Een oud orgel staat er voor de sier, want beiden zijn ze niet bepaald muzikaal aangelegd.
En hoe behulpzaam opnieuw de buren blijken, als na onze rondleiding door het huisje de koffie bij hún klaar staat: want koffie zetten wordt voor een stel Nubische geiten, toch een beetje lastig……..