Oorlogsboeknieuws: Onderduikersholen

Elke vrijdag lichten we een tipje van de sluier op van het nieuwe Onstwedder oorlogsverhalenboek. Naar verwachting komt het boek uit in april.

Jan Wubs
Op Vledder, midden in het veld aan een lange zandlaan, staat de kleine boerderij van het grote gezin van Michel en Grietje Wubs. (*) Vader Michel is behoorlijk ‘borstig’ en kan lichamelijk niet veel werk verzetten. Soms is het zo erg, dat hij op zijn knieën gaat slapen, omdat liggen hem benauwd maakt. Moeder en de kinderen nemen veel taken op zich. Onderduikers zijn er ook, vaak voor korte tijd. In de kapschuur en in het veld rondom de boerderij verstoppen jongemannen zich om aan de Arbeitseinsatz te ontkomen.

(*) Nu: Vledderhuizen 8.

Een fragment uit zijn verhaal:
Als het in de kapschuur niet veilig lijkt te zijn – een NSB’er uit de buurt waarschuwt hen wel eens voor een op handen zijnde huiszoeking - zijn er ook in de landerijen rondom de boerderij onderduikersholen. Na de aardappeloogst is het gebruikelijk om het verdroogde aardappelloof op een grote hoop te gooien aan het einde van een sloot. Onder zo’n loofbult is een hut gemaakt met slaapplaatsen. Ook in droge sloten vertoeven de jongens wel. En dan is er nog de bietenloofbult. Het ingekuilde bietenloof is wintervoer voor de koeien op stal. Het loof is afgedekt met een dikke laag zand. Daarop groeien brandnetels en ander onkruid. Maar eronder is een hol, heel onopvallend. Vanuit een sloot kunnen de onderduikers dit hol inkruipen.

Foto: Op de achtergrond de kapschuur, waar onderduikers zaten.

Alles over het Onstwedder Oorlogsverhalenboek!