Cultuur in hart en nieren: Beppy Holwerda-Akse

Beppy Holwerda-Akse, van KleinKunstTheather-Holte is voor een nieuwe 'Over de vloer bij' geïnterviewd door Jan Uittenbogaart.

Ik tref Beppy aan in gebouw Elim in Holte. Zij overlegt onder het genot van een kop koffie met de werklui in het gebouw. Het gebouw is van binnen geheel gestript. Daar hebben Beppy en haar man Bert aardig wat stoffig werk in zitten, samen met mensen die hen daarbij kwamen helpen. Over een aantal weken zal de renovatie van het gebouw zover gevorderd zijn, dat het gebouw gebruiksklaar zal zijn.

Stichting KleinKunstTheater-Holte kan dan accommodatie bieden aan een ieder die gebruik van de ruimte kan gaan maken. Daarnaast een ideale ruimte voor toneel, concerten en dorps- en familiefeesten.
Beppy heeft het er druk mee, maar kijkt er naar uit dat het gebouw haar nieuwe functie krijgt.

Veertig jaar geleden zijn Beppy en haar man in Holte komen wonen. Haar man, Bert, werd bovenmeester op de lagere school. Zij gingen in de woning naast de school wonen en wonen daar nu nog steeds. De school bestaat niet meer. Bert ging na de fusie van de basisschool bij Ubbo Emmius in Winschoten werken.

Toen de school nog bestond, kon Beppy haar creativiteit en vaardigheden een plek geven op de school. Zij kwam op 27-jarige leeftijd uit Eindhoven hier te wonen. Zij woont sinds 1980 in Holte. Beppy is blij niet meer in Eindhoven te wonen. Wanneer Beppy met de trein eens teruggaat naar Den Bosch dan ruikt het daar anders en is het toch ook nog een vorm van thuiskomen. Maar ze is altijd weer blij terug in Holte te zijn.

De mensen in Groningen zijn aardig. Ze was gewaarschuwd voor de inwoners; ze zouden stug zijn. Daar heeft zij weinig van gemerkt. Het is maar hoe je jezelf opstelt. Zij kent leuke mensen en niet leuke mensen. De eerste heeft zij om haar heen.

De school, de bovenmeesterswoning en Elim waren een soort drie-eenheid. Het hoorde bij elkaar. School en huis waren van het schoolbestuur en Elim was van de kerk. Elim hebben Beppy en Bert onlangs aangekocht.

Beppy haar werk richtte zich vooral op theater. Zij heeft onder andere theaterwetenschappen in Groningen gestudeerd. Niet afgemaakt. Beppy zat in een praatgroep van buurthuizen van de provincie Groningen. Daar hoorde zij van de malheur van buurthuizen. In die periode was de gemeente Stadskanaal bezig de gebouwen waar buurthuizen gebruik van maakten te verkopen. De buurthuizen moesten weg. Tijdens die vergadering hoorde zij over de ontwikkelingen van de buurthuizen, maar hoorde weinig over cultuur.

Zij stelde de vraag ”Wat wordt er in Stadskanaal aan cultuur gedaan?” “Koren, theater etc."? De aanwezigen keken haar aan of ze water zagen branden. Zij antwoordden “Niks”, “Want dat willen ze hier helemaal niet”. Dat had Beppy al eerder gehoord in 1997, toen zij de Jeugd Theaterschool Stadskanaal oprichtte.

Van iemand in Groningen hoorde zij dat de mensen op het platteland geen cultuur willen ondervinden. Met die persoon heeft zij nooit meer gesproken.  Maar dan moet je een beetje geluk hebben in het leven, de ene haak pakt de andere haak. Je moet je wel laten horen. Beppy zegt: “Als ik ergens enthousiast voor ben, kan ik dat goed laten horen.”  Publiciteit in de krant zorgde dat haar enthousiasme werd beantwoord. Er meldden zich 106 mensen in Stadskanaal aan voor de theaterschool. Het uitgangspunt voor Beppy was toen om te beginnen met 22 kinderen, zodat zij 2 groepjes kon maken. Haar eigen 4 kinderen werden gerekruteerd om ook op de theaterschool te gaan. Gelukkig bleef die trend bestaan en meldden zich iedere keer voldoende leerlingen aan.

Op het platteland waren op een gegeven moment 3 vestigingen van de theaterschool, in Stadskanaal, Winschoten en Ter Apel. Ter Apel was eigenlijk te ver, dat konden ze niet behappen. Er waren toen ongeveer 225 leerlingen. De theaterschool is later over gegaan in de muziekscholen. Dat was uiteindelijk ook de bedoeling, de missie van Beppy was volbracht: “Cultuur op het platteland.”

Het werk van Beppy kun je zien als missiewerk. Zij stelt zich een opdracht; daarmee klaar, weer verder met de volgende. Haar broer is zendeling geweest. Beppy was het zwarte schaap, zij zou nooit geestelijk zendeling zijn geworden. Beppy is op cultuurgebied zendeling, missionaris.

Beppy was in haar werkzame leven productontwikkelaar bij het toenmalige theater de Tramwerkplaats in Winschoten. Toen zij met pensioen ging, wilde zij niet in een gat vallen en raakte betrokken bij de ruilwinkel in Alteveer. Een goede instelling, voor iedereen, arm en rijk.
Met de ruilwinkel,  de basisschool, kerk en inwoners heeft zij Scrooge uitgevoerd. Uitvloeisel daarvan waren zanglessen op de basisschool.

Beppy is nu nog steeds productontwikkelaar. Haar taak is het om mensen bij elkaar te brengen die iets willen op cultuurgebied. In principe is dat vrijwilligerswerk, maar projecten kunnen ook tegen tarief door haar uitgevoerd worden.

Een ieder die wat in KleinKunstTheater-Holte wil doen, doet dat voor eigen rekening. Beppy is stempedagoge, zij geeft zanglessen en stemlessen. Dat is haar passie. Iedereen kan zingen, Beppy kan daar bij helpen. Ook kinderen uit de buurt krijgen van haar zangles.

In KleinKunstTheater-Holte zijn allerlei activiteiten mogelijk. Volgend jaar, december ’25, komt Roon Staal optreden. Iedere gesettelde artiest kan de ruimte huren, maar men kan er ook een open podium houden, dorpsfeest vieren of een reünie houden. Beppy zorgt er dan voor dat het een feestelijk gebeuren wordt.
Voor een deel van de mensen is het talentenontwikkeling. Beppy is een klein stukje in het geheel. Zij werkt met een bestuur (waar zij zelf niet in zit) van de stichting, met 4 vrijwilligers uit de regio. Beppy denkt nog aan het concert in de koepelstal met Alex Vissering. Een concert waarbij de koeien onder de indruk waren. Het emotioneert haar nu nog hoe de dieren reageerden op de muziek.

In de komende 2 tot 3 jaar moeten de activiteiten in Elim vorm krijgen. Hoe gaat het verder?
Beppy voelt zich gezien in de regio. Zij haalt daarbij Knoalster van het jaar aan, waarvoor zij genomineerd was. Niet geworden, maar toch genoemd. Denk daarbij aan haar, samen met een vriendin gemaakte vertaling en uitvoering van de Matthäus-Passion naar Tom Parker (Young Matthew Passion). Vijf avondvoorstellingen en een middaguitvoering in Theater Geert Teis waren het resultaat.

Tijdens haar drukke leven is Beppy blijven studeren. Zo o.a. aan het conservatorium RMO, (Randstedelijk Theoretisch Instituut), ITIP-psychologie, Stemtraining bij Jean-René Toussaint en 11 jaar privé klassieke muziek. Bij de laatste docente heeft ze de basis geleerd voor haar lessen nu.

Zijn er nog plannen voor de toekomst?
Nee, eigenlijk geen plannen, zij rolt overal in. Alles haakt in elkaar. “Ik doe alleen maar dingen die ik leuk vind.” Haar passie staat in de tuin, gebouw Elim. Daar beginnen in de eerste week van oktober de eerste toneellessen en workshop van de Kakelende Koe. De inwoners van Holte hebben al kennis kunnen maken met KleinKunstTheater-Holte.

Op de tafel ligt een schrift waarin Beppy tekst schrijft. Het kan een boek, theaterstuk, film of niets worden. Een verhaal met de werktitel Ubuntu. Ubuntu, “ik ben omdat wij zijn.” Daar heeft zij ook heel veel plezier in, al 8 jaar.

Interview: Jan Uittenbogaart

Foto: Jan Uittenbogaart Onstwedde.info