Carla Lutjes: van kleuter naar kapster en medemens

Carla Lutjes, van Carla’s Haarmode, is voor een nieuwe 'Over de vloer bij' geïnterviewd door Nina Smid van Onstwedde.info.

Al jarenlang is Carla Lutjes een vertrouwd gezicht voor wie opzoek is naar een knipbeurt in Onstwedde. Carla’s Haarmode zal voor de meesten dan ook niet onbekend klinken. Per 1 mei 2025 heeft ze haar zaak overgedragen aan medewerkster Eline voor in ’t Holt, waardoor de salon tegenwoordig door het leven gaat als Eline’s Haarmode. Een frisse stap vooruit voor de salon. Toch betekent dit niet dat Carla afscheid neemt van het vak — integendeel.

Van kleuter tot kapster
“Ik was nog maar vijf jaar toen ik al zei: ik wil kapper worden. En daar ben ik nooit meer van afgeweken,” vertelt Carla lachend. Ze volgde een particuliere kappersopleiding, werkte tien jaar in een salon in Veendam en schopte het daar tot bedrijfsleider. Maar toen die salon werd opgeslokt door een grote keten, wist ze: dit past niet meer bij mij. “Wij zitten hier in Oost-Groningen, dat is gewoon een ander gebied dan als je verder het land in gaat. Als er dan iemand van achter het bureau komt vertellen dat wij onze behandelingen anders uit moeten voeren… daar voelde ik niks voor.”

Het bracht haar ertoe om in 1991, op haar 26e , voor zichzelf te beginnen. In Onstwedde waren destijds niet zoveel kappers gevestigd waardoor ze haar kans schoon zag hier te starten. Eerst aan de Havenstraat, waar ze in haar eentje startte met drie stoelen. Na verloop van tijd begon het klantenbestand te groeien, waardoor ze op den duur de eerste medewerkster in dienst kon nemen.

Het liep goed, zo goed zelfs dat ze uiteindelijk uit haar jasje groeide en moest verhuizen naar de Dorpsstraat, naar het pand waar jarenlang de bank gevestigd was. Daar groeide de salon uit tot het vertrouwde gezicht dat velen nu kennen. “Toen ik ermee begon had ik niet verwacht dat het zo mooi zou groeien. Ik had het op dat moment super gevonden als ik er gewoon mijn salaris mee zou kunnen verdienen dat ik bij de salon in Veendam ook deed.”

Kapper én mensenmens
Al snel bleek dat het kappersvak meer is dan alleen haar knippen of kleuren. “Je moet het ook leuk vinden om met mensen om te gaan. Je kunt nog zo een topper zijn in je vak, maar zonder gezelligheid en communicatie zal je nooit een volle salon krijgen. Dat moet echt in je zitten.”

En dat contact met mensen leverde bijzondere relaties op. Zo komt er nog altijd een 88-jarige vrouw, die Carla al knipt sinds haar eerste baan in Veendam, en die zelfs aanwezig was op Carla’s bruiloft. “Dan heb je wel wat opgebouwd,” zegt ze trots.

Veranderingen in het vak
In ruim veertig jaar zag Carla het kappersvak veranderen: van afspreken via de telefoon naar online boeken, van contant betalen naar pinnen, en van bladeren in modellenboeken naar inspiratie opdoen op Pinterest. Ook in de werkhouding verbeterde er veel. “Toen ik op school zat, hadden we nog krukken met vier poten. We stonden met kromme ruggen te werken, het leek wel een gymles. Later kwamen de pompstoelen en nu de knipkrukjes — dat scheelt je lijf enorm.”

Wat Carla altijd belangrijk heeft gevonden, is dat er ruimte is om jezelf te ontwikkelen. “Je moet in dit vak bijblijven, anders loop je achter. Nieuwe technieken, nieuwe producten, daar moet je in investeren,” zegt ze beslist. Daarom kregen medewerkers bij Carla altijd de kans om cursussen en trainingen te volgen, of zelfs mee te doen aan wedstrijden. Juist dat trok Eline destijds naar Onstwedde: bij haar vorige werkgever kreeg ze daar te weinig ruimte voor, terwijl ze dolgraag wilde leren over bijvoorbeeld krullen knippen of werken met Olaplex. Bij Carla kon dat wel. “Dat vind ik belangrijk, en dat heb ik Eline ook meegegeven.”

Het stokje doorgeven
En toen kwam het moment waarop Carla zich afvroeg: wat gebeurt er straks met mijn salon? “Mijn kinderen zitten niet in het vak. Ik had de deur ook gewoon achter me dicht kunnen trekken en denken: jammer dan, dit was Carla’s Haarmode. Maar dat vond ik zonde. Dit is een goede zaak en dan is het fijn als je die over kan dragen.”

Eline was thuis bezig met de bouw van een schuur, en in haar omgeving werd al gekscherend gevraagd of daar soms een kapsalon zou komen. Toen ze dit aan Carla vertelde, zag die meteen een opening. “Als je ooit een eigen salon zou willen, dan kunnen we daarover praten,” zei Carla tegen haar. Het heeft nog een tijdje geduurd voordat Eline het gesprek aanging — en zo bleek de perfecte overnamekandidaat dichterbij dan gedacht.

Eline’s Haarmode
Zo gebeurde het: op 1 mei van dit jaar nam Eline de zaak officieel over. “Voor zo’n jonge meid is dit een fantastische kans. Ze neemt een goedlopende salon over, maar moet er natuurlijk wel haar eigen draai aan geven,”Met de overname kreeg de salon ook een nieuwe naam: Eline’s Haarmode. Het logo werd vernieuwd en er liggen plannen om de inrichting stap voor stap op te frissen. “Ik heb Carla’s Haarmode op mijn manier opgebouwd. Nu is het Eline’s beurt om er haar eigen stempel op te drukken. Dat vind ik alleen maar mooi. Het is goed als er een frisse wind doorheen waait,” zegt Carla glimlachend.

Wat de overgang bijzonder maakt, is dat Carla nog steeds actief meewerkt. Ze staat meerdere dagen per week in de salon en begeleidt Eline waar nodig. “Ik heb meteen tegen Eline gezegd: ik help je waar ik kan. Ze vraagt me vaak dingen en dat vind ik leuk. Straks zal dat vanzelf minder worden, en dat is prima. Maar nu kan ik haar nog even ondersteunen.”

Voor Carla was het bovendien heel belangrijk dat ze er mocht blijven werken. “Als Eline had gezegd: ‘Carla, ik neem de zaak van je over, maar jij hoeft niet te blijven’, dan had ik het heel moeilijk gevonden. Nu niet — ik vind het fijn dat de zaak doorgaat.”

Frisse energie
Carla benadrukt keer op keer hoe belangrijk jonge mensen zijn voor het vak. Ze is blij dat Eline het stokje overneemt én dat er leerlingen worden opgeleid in de salon. “Ik houd van fanatieke jonge mensen die erin willen knallen. Het vak heeft dat nodig, anders bloedt het dood. En gelukkig hebben we nu weer zo’n topper in opleiding.”

Hoelang Carla nog werkzaam zal blijven in de salon, weet ze nog niet precies. “Ik denk dat er vanzelf een punt komt waarop ik denk: het is goed zo, er zijn nieuwe mensen, zij doen het harstikke goed, ik laat los. Het mooiste vind ik dat de salon blijft bestaan. Ik ben ermee begonnen, en wie weet kan ik later als oud vrouwtje denken: kijk, die zaak is er nog steeds. Dat is toch prachtig?”

Foto: Carla Lutjes