Grietje Plette-Wolfs

Aan mij is gevraagd om iets te vertellen. Ik ben Grietje Wolfs. Geboren op 6 maart 1946 in Ter Wupping. Dochter van Jan Wolfs en Klazientje Timmer. In onze jeugd gingen we nog niet naar de kleuterschool. De lagere school heb ik doorlopen op de Hervormde school, onder  de strakke hand van Meester Andringa. We hebben goed onderwijs gehad en wel up to date voor die tijd! Ik heb nog stencils en mappen bewaard.  De stencils roken naar spiritus in mijn beleving! Mijn beste vriendin  in die tijd was Zwaantje Volders. (Ze is nog steeds mijn vriendin.) Verder liep ik heel veel bij oom Albert en tante Geertje. Daar waren 6 kinderen en ik was alleen. We hebben altijd veel samen opgetrokken! Onze tantes, Albertje en Karssiena,waren er ook altijd. De zomervakanties waren op de boerderij het leukst!  Jan en Harm, van oom Albert en tante Geertje waren er dan ook. We gingen dan soms samen wagens laden, als onze ouders de koeien molken. Soms was de lading helemaal scheef!! Wat kon je in Ter Wupping heerlijk spelen!! Je kon naar het bos en naar een berg!

Na de lagere school ben ik naar de Ulo gegaan. Meneer Cnossen was daar het hoofd. Daarna naar de kweekschool (nu Pabo). Omdat deze in Emmen was moest ik in de kost! Ik was net 16 jaar en ging de deur uit! Mijn ouders lieten me ook rustig gaan. Ik heb er 5 jaar met veel plezier gewoond. Drie  jaar met nichtje Albertje Velthuis-Timmer in hetzelfde kosthuis. Was een erg leuke tijd  op een plezierige school! Na 5 jaar met hoofdakte, ben ik verhuisd naar Epe en  werkte in Emst aan de school met de Bijbel. In 1971 verhuisde ik naar Ermelo, daar kreeg ik een baan aan de Goede Herderschool,  bij strand Horst. Dat was een erg gezellige tijd met fijne collega’s. Met een paar heb ik nog steeds contact. In Ermelo leerde ik mijn man kennen Marten Plette. In 1975 zijn we getrouwd en naar Nieuwpoort verhuisd. Niet van de slag bij Nieuwpoort. Dat is in België. Hier werd  mijn man predikant. Onze twee dochters zijn daar geboren. We hebben er met heel veel plezier gewoond en gewerkt. Het is een prachtig gerestaureerd stadje, aan de Lek. Tegenover Schoonhoven. De Alblasserwaard is erg de moeite waard om eens te bezoeken.

In 1981 zijn we naar Ede verhuisd. Een grote overgang van een klein stadje, met grachtjes en singels, naar een groot dorp. Een dorp is het nog steeds, al heeft de gemeente meer dan 100.000 inwoners! We kwamen in een nieuwbouwwijk met ruim 2000 nieuwe woningen. Hier had mijn man 7 collega’s. Het was een mooie tijd, met veel onderling contact, ondanks verschillen. Onze dochters zijn hier opgegroeid. De oudste heeft de Pabo gedaan en de jongste de school voor journalistiek en voorlichting. Het was fijn dat alle scholen hier vlak bij ons huis stonden. De middelbare school op loopafstand en  naar de CHE (Christelijke Hogeschool Ede) was vijf minuten fietsen!
We hebben ruim achttien jaar  met veel plezier in Ede gewoond.

In 1999 kreeg mijn man een beroep naar Vriezenveen. Dat was voor de tweede keer. Zes  jaar daarvoor ook al een keer. Maar toen vonden we het voor ons gezin niet goed. Onze dochters zijn ons nog steeds dankbaar dat ze hun scholen onafgebroken konden afmaken. We verhuisden in 2000 naar het Twentse land. Hier waren vijf predikanten. Mijn vader was inmiddels overleden en moeder  vond het  fijn dat we nu dichterbij woonden. Mijn ouders woonden vanaf 1979 aan de Boslaan. Daar hebben ze met veel plezier gewoond. Ze hadden daar een fijne buurt! Vorig jaar is mijn man met emeritaat gegaan. We zijn in Vriezenveen blijven wonen. Dan komt alles in een wat rustiger vaarwater. Je hebt tijd voor andere dingen. We zijn niet van die vakantiegangers,maar in maart zijn we tien dagen in Rome geweest! Dat was erg interessant. We verbleven in een klooster.

Het Twentse land bevalt ons goed. We zitten ook bijna aan de Duitse grens. De volksaard komt wel met de Westerwoldse overeen, een Saksische inslag.

In Ede heb ik nog veel invalwerk gedaan op verschillende  scholen. In Vriezenveen ook nog een paar jaar. Nu werk ik in een boekhandel. Een christelijk boekenhuis. We zijn  de hele week open. Ruim 50 vrijwilligers uit verschillende kerken werken hieraan mee. We verkopen boeken ,cd’s, cadeautjes, Bijbels enz. Verder leid ik eens in de twee weken  een vrouwengroep van ruim  twintig dames. Maandagavond is gereserveerd voor de zang. We zingen geestelijke liederen en ook wel wat grotere stukken. We zijn nu bezig met een oratorium van Johan Bredewout: De Schepping!  Een mooi stuk. Muziek van Bach en Händel vind ik erg mooi! Zo nu en dan passen we in Ede op onze kleinzonen , MartJan van tien, Arne van vijf en Bernd  van  twee jaar.  Klazien,onze oudste dochter woont in Ede. Ze is getrouwd  met  Kees  Cuperus en staat nog anderhalve dag voor de klas. Ze heeft wel  een vaste oppas, maar zo nu en dan mogen opa en oma opdraven. Gerdien, onze jongste dochter is getrouwd met Jeroen Gelderman en woont in Vriezenveen. Zij werkt bij een woningbouworganisatie in Enschede. Haar man komt van oorsprong uit Enschede.

Mijn mooiste plekje is toch Ter Wupping! Twee jaar geleden zat ik op een middag tv te kijken naar omroep Max. Daar was Rik Zaal, schrijver van twee boeken met wandelroutes, door heel Nederland. Ze vroegen of hij ook voorkeur had. Toen werd Ter Wupping genoemd!! Bij uitzending gemist kun je het nog terug zien! 19 januari 2010. Het doet je goed om dat te horen! Je zou eigenlijk willen dat elk kind zo in vrijheid zou kunnen opgroeien!! Dus goede herinneringen aan vroeger. Als we in de buurt zijn moet ik altijd wel even naar Ter Wupping!

e-mail