30 april 2014

Vanuit Onstwedde kreeg ik de vraag of ik iets wil vertellen vanwege mijn afkomst uit Onstwedde.

Tot mijn 17-jarige leeftijd kan ik daarover vertellen, want daarna ging ik studeren in Zetten voor lerares aan de landbouw/huishoudschool.
Mijn jeugd tot plm. 12 jaar heb ik in " 't Smilke" doorgebracht. Vader en moeder woonden op een boerderij aan de weg van Onstwedde naar Vlagtwedde. We waren echte Onstwedders, school, Hervormde kerk enz.

In de oorlog hebben we het volgende meegemaakt. Op een nacht kwam in het weiland voor ons huis een Amerikaans vliegtuig terecht. We gingen meteen kijken en er bleken 2 militairen te zijn verdronken in een diepe sloot. (langs de Schot'n-weg) De ene had een mooi horloge om zijn arm, dat boven het water uitstak. Helaas was dat de volgende morgen wel verdwenen.
Een poosje later kwam er een parachutist achter ons huis terecht. Moeder was er het eerst bij met een fles water in de hand. De parachutist had liever "wine". Dat verstond mijn moeder wel en haalde snel wijn op. Ondertussen waren er ook NSB'ers aangekomen maar de parachutist is wel ontsnapt en in het ziekenhuis voor dood verklaard. (verwisseld met een overledene!!)

Na de bevrijding was er ook aan de andere kant van de "Schot'n-weg) een camping van onze bevrijders, waarschijnlijk Polen en Amerikanen. Wat was dat fijn voor ons als kinderen, we kregen allerlei lekkere dingen toegestopt, zoals chocola, koekjes enz. Ook onze ouders hebben er van geprofiteerd, want ze kwamen wel eens bij ons.

Mijn vader was nog maar 41 jaar, toen hij niet meer op de boerderij kon werken vanwege hartklachten. Dus gingen we naar Onstwedde verhuizen. Het was fijn om in het dorp te wonen, vooral voor mij als jong "wichie".

Na de Ulo ben ik nog één jaar naar Stadskanaal geweest als voorbereiding voor de opleiding in Zetten. Na mijn opleiding in Zetten was ik twee jaar lerares in Ede, waarna ik getrouwd ben en samen met Jaap naar Beilen ben gegaan.

In mijn verdere leven zijn er mooie maar ook moeilijke tijden geweest.

W. Drogt-Wilzing.