• Terug
  • Nieuws
  • Er is meer bekend van Tjaart Olthuis
24 januari 2022

Beste mensen van Onstwedde en omstreken,
 
Afgelopen donderdag 20 januari ben ik met mijn zwager Rinus zelf op zoek gegaan naar de boerderij in het buitengebied van Onstwedde, waar mijn vader Tjaart Olthuis tijdens de hongerwinter onderdak kreeg. Rinus was ergens rond 2005 met mijn vader gaan rondrijden in die buitengebieden en toen herkende mijn vader ineens de boerderij. Helaas hebben ze toen niets genoteerd daarvan, maar mijn zwager wist nog dat het 'iets met Streek was'.
 
Toen we afgelopen week langs Streekweg 6 reden, wees mijn zwager dit huis aan als het huis dat hij zich herinnerde van 2005. Buurman Beert Scholtens en zijn vader Hendrik vertelden dat de familie Jurjens daar woonde. Even later belde Chonda Luring dat het niet anders dan nummer 6 kon zijn, en dat de familie die hem onderdak had gegeven de familie Jurjens moest zijn.
 
Na mijn oproep op Onstwedde.info en Kanaalstreek (vorig jaar en vorige week) en door de enorme hulp van Chonda Luring en alle reacties op de verschillende oproepen en vragen, is inmiddels nu dus zeker dat mijn vader Tjaart Olthuis tijdens de hongerwinter bij de familie Jurjens-Strockmeijer en hun zoon Jan aan de Streekweg 6 in Onstwedde heeft verbleven en gewerkt. Er zijn zelfs mensen die zich hem herinneren.
 
Ik ben dolblij, want nu kan ik in het boek dat ik over mijn vader schrijf iets vertellen over zijn tijd in Onstwedde. Iets waar hij het vaak en met plezier over had: het verblijf bij de familie en het werken op het land. Toen hij terugkwam in Rotterdam, was hij veranderd van een graatmagere jongen in een sterke jonge vent.
 
Mijn dank is enorm, aan iedereen die heeft geholpen en een reactie heeft gegeven. Ik ben er echt door aangedaan.
 
Graag zou ik nog met mensen in contact komen - via Chonda Luring zal dat zeker lukken - met mensen die zich hem herinneren en die mij iets over mijn vader en die tijd kunnen vertellen.
 
Vriendelijke groet,
 
Judith Olthuis.

Oproep op Onstwedde.info: 'Wie weet iets van Tjaart Olthuis'

Foto: Judith Olthuis