Fokke de Jonge sluit 55 jaar voetbal af

Hij maakte in februari 1964 zijn debuut in een eerste voetbalelftal. In dat van Vriendentrouw in Zwartemeer. In 1983 zette hij de eerste schreden op het trainerspad. Bij VEV in Klazienaveen-Noord.

Tweede Pinksterdag schreef Fokke de Jonge (28-12-1948) in dubbele zin geschiedenis: hij promoveerde met Sellingen naar de derde klasse en nam afscheid van het actieve voetballeven.

Het was zijn toenmalige plaatsgenoot Lammert Engels sr. die Fokke de Jonge bij de eerste selectie van Vriendentrouw haalde. In de A1-selectie viel hij op vanwege zijn begenadigde techniek en spelinzicht. Maar ook vanwege zijn loopsnelheid.

"Die had ik niet echt. Had ik die wel gehad, dan zou ik het wellicht verder hebben kunnen brengen dan de eerste klasse met SC Angelslo", vindt De Jonge. De club uit Emmen bereikte de hoogste competitie van dat moment in het seizoen 1981/1982.

Vier seizoenen eerder had De Jonge de beslissing genomen om zijn geliefde Vriendentrouw met wie hij twee keer promoveerde en dat in 1976 fuseerde met zondagclub EBO en als Zwartemeerse Boys verder ging, vaarwel te zeggen. "Ik was al geen voorstander van de fusie en het eerste seizoen bracht mij niet het voetbalplezier dat ik daarvoor altijd had gehad", blikt de scheidend trainer terug. De conclusie was voor mij snel getrokken: Ik zou uitkijken naar een andere club. Dat werd sc Angelslo en daar heb ik zes mooie voetbaljaren gehad. Met dus uiteindelijk promotie naar de eerste klasse als resultaat."

Het seizoen na het promotiefeest besloot Fokke de Jonge zijn carrière als actief voetballer te beëindigen. "Ik was niet voetbalmoe, maar het ging in fysiek opzicht niet meer. Herstelprocessen van geleverde inspanningen duurden steeds langer en rug- en knieklachten staken de kop op. De keuze was moeilijk, maar desalniettemin realistisch. Leven zonder voetbal kon ik mij echter niet voorstellen. Het hoefde gelukkig ook niet."

Van voetballer naar trainer
"Er werd mij een aanbod gedaan om als trainer aan de slag te gaan. Het aanbod kwam van Wiecher Akkerman, voorzitter van VEV, vriend en buurman. Het voelde als een geschenk."

De drie seizoenen die het 'voetbaldier' als trainer leiding gaf aan de club uit Klazienaveen-Noord werden de competities afgesloten met twee tweede plaatsen en een derde plaats. In 1986 verkaste Fokke de Jonge naar DSC ’65 in Dalerveen. Met een kampioenschap en twee na-competities in vijf seizoenen vertrok hij in 1991 naar Bargeres in Emmen. Hier behaalde hij niet de resultaten die hij voor ogen had.

Dat deed hij wel na hereniging met sc Angelslo, waar hij dus eerder als voetballer mooie tijden had gekend. De Jonge: "In het seizoen 1994-1995 speelden we tegen Volendam op neutraal terrein in Nunspeet. We verloren dat duel met 1-5, waardoor wij promotie naar de eerste klasse misten, maar ik ben er trots op dat wij zo ver zijn gekomen."

In 1995 begint zijn eerste periode bij Drenthina in Emmen. En die eindigt in 2001. Eén kampioenschap werd bewerkstelligd en twee keer werd de nacompetitie gehaald. Promotie naar de hoofdklasse werd in het seizoen 1999-2000 op een haar na gemist.

Degradatie en ontslag
Succes heeft ook tegenpolen: pech en tegenslag. Ook die ondervond Fokke de Jonge. Met name in de periode van 2001-2004. Eerst degradeerde hij met FC Ter Apel '96 om vervolgens in het seizoen erop naar Musselkanaal te gaan. In het eerste seizoen werd de achtste plaats gehaald, maar in het seizoen dat volgde kreeg hij al na drie wedstrijden zijn congé.

Zijn tweede aanstelling bij Drenthina volgt. Maar in vijf seizoenen worden geen noemenswaardige resultaten geboekt. "Je zou kunnen stellen dat het decennium na de eeuwwisseling sportief gezien niet mijn beste jaren zijn geweest."

Om hier vervolgens aan toe te voegen dat de jaren die dan volgen redelijk succesvol zijn geweest. Met Bargeres promoveerde hij in vijf seizoenen twee keer via de nacompetitie. "En geheel niet onbelangrijk is dat ik er mijn vrouw Helma heb leren kennen."

Met Onstwedder Boys mocht hij in vier seizoenen een kampioenschap en promotie via de nacompetitie vieren. Maar er werd ook een keer gedegradeerd. In 2017 begon hij aan zijn laatste klus als trainer: Sellingen. In het eerste jaar leidde hij Sellingen bijna naar de nacompetitie.

Hartinfarct
"Het was aanvankelijk de bedoeling om na één seizoen Sellingen een punt achter mijn loopbaan te zetten. Even leek het er op dat het geen heel seizoen zou worden. Op 4 november 2017 kreeg ik een hartinfarct. Spoedopname in het ziekenhuis en kantje boord. Er werd een stent in een bloedvat geplaatst. Na een paar dagen voelde ik mij weer als te voren. Vier weken later stond ik weer op het trainingsveld. De club liet weten graag met mij verder te willen. Door invloed van Helma heb ik er nog een seizoen aan vastgekoppeld.
Om het wat makkelijker te maken had zij een staanplaats en stacaravan op camping De Barkhoorn geregeld. Op loopafstand van de speelvelden van de club. Eigenlijk voelde ik mij ook nog te goed om al te stoppen. Achteraf is het een goede keuze geweest om door te gaan. Afscheid nemen met promotie na een zinderende wedstrijd tegen Westerwolde. In het promotieduel zat alles wat voetbal mooi maakt: inzet, vechtlust, een wisselend scoreverloop (3-2), elf gele kaarten en twee rode kaarten. Kan het mooier?"

Met een aantal clubs waar Fokke de Jonge als trainer aan de slag was onderhoudt hij nog altijd goede banden. DSC ’65, Drenthina, Onstwedder Boys mogen op warme belangstelling rekenen. Daar is nu ook Sellingen bijgekomen. "Op zaterdagen en zondagen zal ik wel weer eens bij één van deze clubs langs de lijn staan."

Ook veel spelers van de beide perioden die hij bij Bargeres onder zijn hoede had appen en bellen regelmatig met verjaardagen of sturen felicitaties, zoals nu afgelopen pinkstermaandag met de promotie. "Ik heb een groot aantal goede en mooie vrienden overgehouden aan mijn 55-jarige voetbalbestaan."

Zo zag de loopbaan van Fokke de Jonge eruit
In het overzicht van de voetballoopbaan van Fokke de Jonge is niet gememoreerd dat hij ook bij betaald voetbal betrokken was. Bij BVO Emmen, nu FC Emmen, was hij in het seizoen 1992-1993 tweede assistent onder René Notten en Rob McDonald. Van 1997 tot 2003 was hij scout voor Cambuur. Dit deed hij samen met voormalig Cambuur-speler Johan Groote, die zijn roots heeft in Emmen en speelde voor Emmerschans (nu EHS ’85), Boudie van der Heide, voormalig speler van Heerenveen en 12 jaren scout voor PSV en Martin van Vianen, voormalig doelman van ADO Den Haag.

Met Lee Payne, oud voetballer van onder andere BVO Emmen en New Castle United en ook Rob McDonald, speler van onder meer Hull City, Cambuur, Willem II en FC Groningen en trainer van onder andere De Graafschap en Ajax Cape Town werkte hij voor het indertijd in Hardenberg gevestigde voetbalmakelaarskantoor De Jong Sportmanagement.

Kleinkinderen
"Of er een leven is na het voetbal? Natuurlijk, zeer zeker wel. Helma en ik hebben uit twee huwelijken kinderen en kleinkinderen. Op de kleinsten passen en dingen samen doen ervaar ik als heel erg leuk. Ik ben dankbaar dat ze er zijn. Sinds wij de staanplaats op camping De Barkhoorn hebben, heb ik ontdekt vissen een leuke bezigheid te vinden. Regelmatig gooi ik een hengeltje uit. En dat niet uitsluitend als we op de camping vertoeven. Ik rijd er op mooie dagen ook speciaal naar toe. Tot voor kort moest ik hier niets van hebben. Zoals dat ook het geval was om in een caravan te verblijven. Ik moest er niet aan denken. Het kan verkeren. En als ik alleen thuis ben zet ik regelmatig de koptelefoon op en laat dan vooral muziek van Status Quo er uit knallen. Genieten is dat. Ik ben een enorme fan."

Bergwandelingen
"Helma en ik houden van overeenkomstige dingen. Voetbal, fietsen, lange wandelingen maken en vakantie houden in Oostenrijk. Ik ga er al jaren achtereen naar toe. Steeds naar andere gebieden. Sinds 2011 gaan Helma en ik samen. Maken we bijna dagelijks bergwandelingen van zeven uren per dag en klimmen dan tot wel boven de 3000 meter. Wandelen in de bergen is bijna zo mooi als voetballen. Met de nadruk op bijna! En tijdens het campingseizoen zullen we uiteraard heel veel vertier en ontspanning vinden op de Barkhoorn in Sellingen."

Bron/foto: Dagblad van het Noorden