Jan Joop Harkema

Lieve Onstwedders,

Mijn herinnering aan Onstwedde begint in 1984. Mijn naam is Jan-Joop Harkema. Die zomer verhuisde ons gezin naar Onstwedde, omdat mijn vader een beroep naar de Hervormde Gemeente had aangenomen. Als kind zit je daar natuurlijk helemaal niet op te wachten, maar dat veranderde gelukkig erg snel. Letterlijk op het moment dat ik uit de verhuiswagen kwam stond er al een leeftijdgenootje bij me: “Hoi, ik ben Frank Boels en ik zit bij jou in de klas.”

Tijdens de lagere schooltijd speelde ik veel met Frank Boels en Jeroen Visser. Uren hebben we doorgebracht bij de ijsbaan (hutten bouwen, fikkie stoken), op het terrein van de firma Draadjer en bij ’t Ol daip. Ook bij de opa en oma van Frank (fam. Brugge aan de Ganskampen) vond ik het geweldig om te komen. Wat later in de lagere schoolperiode hebben we in zo ongeveer alle wateren rondom Onstwedde veel gevist.

Tijdens de middelbare schoolperiode begon ik me erg te interesseren voor de landbouw. In mijn vrije tijd hielp ik dan graag op de boerderij bij de families Migchels en Maarsingh in Veenhuizen. Hier logeerde ik weleens als mijn ouders op reis waren naar b.v. Israël. Ik vond het heerlijk om buiten bezig te zijn. En nergens smaakt het eten zo lekker als op het land.
Hoewel ik de akkerbouw geweldig vond, ging mijn hart toch met name uit naar de veehouderij. Koeien waren het helemaal voor mij.

Wat betreft vrienden hadden we een heel hecht groepje. Ieder weekend trokken we samen op. Zondags zaten we bij toerbeurt bij iemand thuis (bij de families Halmingh, Hoeksema, Migchels, Sterenborg en Wolfs). Ook gingen we samen op vakantie: naar Hellendoorn. Daar zat een oude camping waar we ongelooflijk veel lol met elkaar gehad hebben.

Tijdens het werk op de boerderij bij de gebroeders Maarsingh kwam in aanraking met het werk van de veearts. Dat was in die tijd dierenarts De Vries. Ik had al veel met koeien en ook de medische wereld interesseerde me. Toen ik hem bezig zag, wist ik het opeens: dat wil ik ook worden. Sindsdien ging ik vakanties altijd erg graag mee met hem. Ik vond het heerlijk in de praktijk aan de Hardingstraat en dan samen de boer op. Ik heb vreselijk veel geleerd van De Vries en we hebben samen ook erg veel gelachen. Heel bijzonder om nu vakgenoten te zijn.

Diergeneeskunde studeren betekende wel dat ik op kamers ging in Utrecht en dus alleen de weekenden nog in Onstwedde kwam. Maar de warme band bleef. De vriendengroep ging gewoon door in het weekend en ik ben nog een tijdje “stadionspeaker” geweest bij de Onstwedder Boys. Via internet heb ik de boys nog lange tijd gevolgd, omdat mijn vriend Jan-Hidde Sterenborg in het eerste speelde.

Behalve mooie herinneringen aan Onstwedde is er toch ook altijd het verdriet om mijn lieve zus Agathe. Ze overleed in 1998 en ligt begraven op een mooi plekje, vlak bij de oude kerk. Aan de andere kant: als er één moment is waarop je ervaart wat een dorpsgemeenschap is, dan is het op zo’n moment. En dat was absoluut geweldig en hartverwarmend!

Tijdens mijn studie leerde ik mijn vrouw Susanne kennen. Nog tijdens de studie zijn we getrouwd en in Utrecht gaan wonen. Na de studie kreeg ik een baan als dierenarts in het Achterhoekse Laren. In deze praktijk ben ik blijven hangen en ben mede-eigenaar geworden. Ik houd me met name bezig met begeleiding van de rundveebedrijven.
Wat betreft sfeer en zakelijkheid is er erg veel veranderd ten opzichte van de tijd dat ik met De Vries door Onstwedde en omstreken reed, maar ik vind het nog steeds een geweldig mooi beroep. De volksaard van de veehouders in de Achterhoek is ook erg te vergelijken met die in Westerwolde.

Ons gezin bestaat inmiddels uit 2 kinderen. De oudste, Anna, is vier en jongste, Maartje, wordt bijna drie. Doordat ze dicht op elkaar zitten hebben ze erg veel aan elkaar. Ze houden, net als hun ouders, erg veel van “buiten.”
Sinds afgelopen winter wonen we in Warken, een buurtschapje net buiten Warnsveld. Het is een heerlijk plekje en we hoeven hier nooit meer weg. Neemt niet weg dat ik nog steeds graag in Onstwedde kom. Mijn broer woont er met zijn gezin en sinds kort zijn ook mijn ouders weer terug in Onstwedde. Wie weet kom ik jullie nog tegen…..

e-mail