Liederen

Enkele historische Onstwedder liederen.


Straatlied over Onstwedder moord
Straatlied gemaakt op de afschuwelijke moord in Onstwedde op de 77-jarige Everwijn Huiting. Deze moord is gepleegd op 6 augustus 1932 door twee personen waaronder zijn kleinzoon.

1. O, Gruwel ooit gehoord, Een oude man vermoord, Van bijna 80 jaar.
Vervloekt o moordenaar.
Hij leefde tevreden en stil in zijn woon.
Door hard werken had hij gespaard zijn loon
Dit bracht hem in ‘t verdriet, Zoals men hier verder ziet.
Want boeven wisten dat goed (bis)
Waarvoor hij sterven moet (bis)

2. De man had in zijn huis een geldtrommeltje als kluis dat slechts uit blik bestond
En fraai was afgerond
Een kleinzoon van hem pas 18 jaar oud
Was met grootvaders huishouden een beetje vertrouwd.
Vooral ook met het geld, Waarop hij zoo was gesteld.
Zoo kwam die knaap op het gedacht (bis)
‘t Geld te krijgen in zijn macht (bis)

3. Hij nam na rijp beraad nog mee zijn kameraad Van eenentwintig jaar
Als tweede moordenaar
Zoo hebben zij samen het plan opgevat.
Van grootvader te nemen zijn geldschat.
En zoo is dat gebeurd waar men in Holte nu om treurt.
Toen men den ouden man daar vond (bis)
In een plas bloed daar op de grond (bis)

4. Een melkrijder als gewoon passeerde daar zijn woon vond alles gesloten daar.
Dat vond hij wat onklaar.
Hij stelde daar een vlug onderzoek
En vond toen de man dood in een hoek
Hij dacht nog aan geen moord maar meldde het toch voort
Aan dokter en marechaussee (bis)
Welke spoedig gingen mee (bis)

5. Zoo vonden zij den man, vermoord wat niet wreeder kan, Vijftien steken in hart en borst.
Dat zijn leven heeft gekost.
Men had vlug te pakken de twee moordenaars.
Die reeds hebben bekend hun gruweldaan.
Nu zitten zij voor hun lot Reeds in een donker kot.
Op wat water en wat brood (bis)
Misschien tot aan hun dood (bis)

Onstwedder lied gemaakt door de oude handels - annex buurtvereniging

1. Onstwedde is bekend om zien mieghomeltjesbos
Borrel van ol Jan Moed
Piep'n van Berend Westenburg
en thee van Albert Moed
Roelf Hilgenga zien lekkere koek ( of stoet)
Roelf Maijer zien pill,n draaierij
Jackie Poet zien stelmoakerij
Jan Haikens zien al kloare
is Onstwedde woare
ja, Onstwedders willen we zijn.

Refrein (2x):
Cherio, cherio
Ja Onstwedders willen we zijn
Zat vief jaar de mot in
maar nu zit er schot in
Ja Onstwedders willen we zijn.

2. Onstwedde het ook ain voetbalterrain.
Doar voetball'n de jongens zo fijn.
Zotterdags holl'n ze de sportdag d'r op noa.
En déjsco karre dei rinkelt doar mor.
En Willm Greem met zien karre vol vis.
Ie wait''n nait how lekker dat is.
En dan goaon ze noar Rico
En koop'n ze Frico.
Doar holl'n de Onstwedders van

Onstwedder laid

1. Om de traans van d´olle toorn
ligt ´t dörp van´t Loug en ´t Wold
goldgeraand mit golvend koorn:
Poort van ´t mooie Westerwold'.

2. Nog altied hebbm luu hier vree,
stroomt ´t Ol Daip deur ´t gruine laand,
stait ´t glaazend vedde vee
stil te dreumen aan de raand

3. Stug en stoer en haarde hoed,
man van binn´n ´n haart van gold;
koom´n veur wat recht is oet:
zo bint luu van ´t Loug en ´t Wold

4. Teeg´nslag en stoere tied´n,
aarme luu van aal beroofd,
laangk en slim was ´t droevig lied´n,
´t oorlogsvuur wör hoast nich doofd.

5. Wel en wee hef baanden smeed,
vaasteklonken deur de tied;
d´ aindracht overwon aal ´t leed,
ook al zucht men nich aaltied.

6. Eertieds was hier boas ´t veen,
sloot ´t dörp veur alles tou;
man ´t volk göng dapper hen,
zwaitend wonn´n ze rou veur rou.

7. Dinkend aan dit vrund´liek stee,
zugt men nich hou ´t vrouger ston,
zugt men enkel pais en vree,
zugt men nich hou ´t begon.

8. Dreumend onder Juffertoorn,
oademt welvoart elk en ain.
"t Is oet zwait en troan´n geboor´n!"
zo reert van heur stain veur stain.

9. Elk en ain wil mit mie zing´n
van dit wonderschone laand,
van dai veule gooie ding´n
van dai lange hechte baand.

Onstwedder volkslaid

1. In t noorden van t laand, nich zo wied van zee
hoast hailemoal wegstopt in t holt doar ligt ain dörp         
‘t is de hoofdploats van eer
van rustig en mooi Westerwold
en stekt boven dorp de toren zich oet
hai’s old en hef veul al zain
hai kikt goudig deel op t volk aan zien vout
en leeft t leven mit van elkain

2. dat volk dat doar woont in dat stille dorp
dat het zien gebreken en deugd
de olln binnen der kalm as in elk ander streek
vol levenslust is er de jeugd
men leeft er in vree en gunt elk zien dail
en vragt wat hom toukomt, nich meer
moar wel bie dat volk de vrundschap verbeurt
dai krigt vast dij vrundschap nait weer

3. de linden dij waaien en vrede tou
aan hom dai deur t dorp raizen mout
de mensen ze kieken ais op van heur waark
en elk brengt de vrumde zien grout
en as in de zummer de oavend vaalt
as elk mit zien buurman wat prat
den klinkt wied in t rond gezang van de jeugd
en t volk lopt te hoop op de stroat

4. joa doar is dat leven zo vol geluk
veur elk dai dat leven er zag
en dai zien hoes ainmoal bouwde
dai hoopt dat t altied zien stee blieven mag
en dai oet dat dorp noar de vrumde
hai schikt zuch, hai hef er zien brood
moar nooit verget hai t olderliek stee
nee nooit weer veur t uur van zien dood

Smeerlke, luddek en laif
Een lied over Smeerling

1. Op Grunneger zaand,
in Westerwolds laand
ligt Smeerlke, 'n biezunder gehucht.
Roeten A kronkelt doar
al doezenden joaren
onder 'n aaltied weer aandere lucht.
Boerderijen hier en doar,
het waark mit mekoar,
de noaberschap van haim tot haim.
Gastvrijheid, genot,
eem snuustern verderop,
de baanderdeur nuigt elkenain.

Refrein:
Smeerlke, luddek en laif
in d' Heerlijkhaid Westerwol'
Ain gehucht mit wat olle boerderijen,
't bin mor ain handjevol.
De stroatklinkers preveln kaalm:
"Hier gain geroas."
De boom'n fluustern zacht:
"Hó mit de hoast."
En mìt ons zing'n vogels het hoogste laid
veur Smeerlke, luddek en laif.

2. In 't Metbroukbos doar
wor 'st aal weer gewoar
de riekdom van ruumte en rust.
De bomen, wies en old,
van nature geoard,
standvastig, gastvrij, welbewust.
De peerden in het gruin,
de hondebloumen bluien,
de ooievoar zit op heur nust.
De Lakenvelders groazen
mit schoapen, reeën en hoazen.
Ik zuik en ik vind hier de rust.

Refrein

(Tekst: Chonda Luring,
muziek: Bert Slijkhuis)