19.03.2014 Wubbe (Bert) Prins

Een paar maanden geleden werd ik benaderd door mijn zwager Harm Wubs (getrouwd met Appie Prins) om voor Onstwedde.info een stukje te schrijven voor de rubriek ‘Hoe is het met....?’ en heb gelijk toegezegd.

Beste Onstwedders, mijn naam is Wubbe Prins en ik ben geboren in 1950 als jongste van acht kinderen van Geert en Klaartje (Bouwland) Prins. We woonden in de Dorpsstraat (38), tussen garage Heikens en ‘Het Tehuis’.  Tussendoor heb ik een eenvoudigere tweede naam ‘Bert’ aangenomen, omdat veel mensen met mijn echte problemen hadden.

Jeugd
Ik heb een fantastische jeugd gehad in Onstwedde en omgeving, want samen met o.a. mijn vrienden Klaas Wubs en Geert Huisman, ben ik zeer aktief geweest in het dorp om mijn leeftijdgenoten met ‘shows’ bezig te houden. Wat ik nog goed weet is dat we een ‘drumband’ hadden en met een groepje van 8-10 kinderen met onze drums (omgekeerde grote verfbussen) door het dorp marcheerden; de plaatselijke politie met de fiets voorop. De ‘muziek’ was denk ik niet om aan te horen, maar wij vonden het goed. We organiseerden vaak zaterdags filmvoorstellingen bij ons in de schuur in de Dorpsstraat. Entrée was een stuiver.
….en verder konden ze me altijd op het voetbalveld vinden, daar waar nu de N365 (Kampweg) loopt, of in de winter op de ijsbaan (bij de Hervormde kerk). Toen was ik één van de snelste schaatsers, maar al lang kan ik er geen ‘snars’ meer van. Ik vergeet ook niet dat ik van mijn zwager Harm altijd een overgebleven boterham met ‘Groninger droge worst’ kreeg als hij ‘s avonds na het werk bij ons kwam. Ik denk dat hij al één extra meenam om mij niet teleur te stellen.
Sinterklaasavond en Kerst waren ‘bijzondere’ feestdagen bij ons.

Lagere school
Ik ben met plezier naar de lagere school gegaan aan de Havenstraat. Aardrijkskunde, rekenen en sport waren mijn lievelingsvakken. Toen ik twaalf was gingen mijn ouders verhuizen naar Duitsland, bij Hardenberg over de grens, waar mijn vader een ‘pachtboerderij’ ging bewerken (mijn broers en ik hebben hem daarbij geholpen).
Ik moest echter nog een poosje in Onstwedde blijven om mijn toelatingsexamen voor de HBS te doen in Stadskanaal. Ik heb toen bij mijn vriend Klaas Wubs in huis gewoond. Ja, zo gemakkelijk ging dat.

Opleiding
Daarna heb ik mijn ouders (en de twee ‘na-oorlogse’ broers) in Duitsland vergezeld. Vandaar ging ik elke dag met de fiets, zomer en winter, de grens over naar Hardenberg om de HBS aldaar te bezoeken. Eerst met mijn 4 jaar oudere broer Albert, maar die haakte al snel af….en de bromfiets (Puch) was sneller. Later kreeg ik ook een bromfiets, een Kreidler!! In Hardenberg heb ik ook voor de eerste keer mijn vrouw Irma ‘gezien’!
Na de HBS, die ik in zes jaar gedaan heb, wilde ik óf architektuur óf chemie gaan doen. Het is chemie geworden. Ik ging de opleiding Chemische Technologie volgen aan de HTS in Groningen. Ook hier heb ik een fantastische tijd gehad en, wonder boven wonder, ben ik in de normale tijd afgestudeerd.
In Groningen heb ik mijn vrouw Irma ‘leren kennen’ (zij studeerde Tandheelkunde aan de universiteit) ….en we zijn in 1977 getrouwd.
Je kunt je voorstellen dat deze ‘opleidingstijd’ een dubbele opleiding is geweest: één keer wat het latere beroep betreft en één keer wat het leven betreft….want het was ‘opstand’ in de wereld: Flower Power, Pop muziek, de Beatles, de Rolling Stones, Jimi Hendrix en velen meer. Ook de Beach Boys en de Moody Blues vond ik goed. We gingen liftend door Europa en naar concerten van Rob Hoeke’s Rhythm & Blues Group….en naar de musical Hair.  

Werken
De realiteit haalde ons (en mij) echter in. Er moest gewerkt worden. Ik solliciteerde bij verschillende firma’s en het werd het US wereldbedrijf Dow Chemical, met een nieuwe lokatie in Stade (tussen Hamburg en Cuxhaven aan de Elbe gelegen), waar ik december 1972 begon. Ik mocht direkt aan projekten meewerken in het ‘milieu’ gebeuren. Begin 1978 werd ik gevraagd voor zo’n anderhalf jaar naar de USA (Midland/Michigan) te komen om aan een nieuw projekt voor Stade mee te werken. Ik ging eerst en mijn ‘hoogzwangere’ vrouw Irma kwam later. Dit is al een verhaal op zich, maar dat zou te ver voeren in dit geheel. Ze was al in haar beroep begonnen maar heeft een time-out genomen.

In November 1978 werd onze eerste zoon, Evert Jan, geboren als ‘Amerikaan en Nederlander’. Hij woont en werkt nu al 6 jaar in China, na zijn studie in Enschede.
De andere drie zoons (Arjen, Alexander (Sander), en Jake) zijn in Stade geboren waar we zo’n 28 jaar gewoond hebben en waar Irma later ook haar praktijk had. In deze tijd ben ik ook zeer aktief geweest in de Europese Chemische Industry Associatie (CEFIC in Brussel) en we hebben programma’s ontwikkeld die wereldwijd  ingevoerd zijn.
Eind 2000 zijn we nog een keer naar Midland/Michigan verhuisd, met 3 zoons, voor bijna vijf jaar.
Ik mocht meehelpen een pas overgenomen firma te integreren. Een fantastische ervaring. In deze tijd heb ik ook binnen de Amerikaanse Chemische Associatie (ACC) gewerkt om soortgelijke programma’s als onder CEFIC te ontwikkelen en in te voeren.

Augustus 2005 terug naar Europa: twee zoons bleven studeren in de USA en de jongste, Jake, moest aansluiting vinden in het schoolsysteem; van de Highschool in Amerika naar de International School in Duitsland. Vandaar dat we naar Leipzig verhuisden, waar Dow ook een paar nederzettingen heeft. Voor mij maakte het niet uit want ik had een wereldwijde job. Leipzig is een prachtige stad, en de moeite waard om te bezoeken. Hier wonen we in het midden van kultuur (Bach, Wagner, Mendelssohn-Bartholdy, Händel, Goethe, Schiller, opera, concertgebouw), sport en het universitaire leven…en hier is alles begonnen in September 1989 met vreedzame revolutie tegen het DDR regime, met als resultaat de val van de muur. Twee zoons, Arjen en Sander, wonen en werken ook in Leipzig en Jake studeert nu Geneeskunde..…in Groningen.

Om een lang verhaal kort te maken, even een opsomming van mijn werkaktiviteiten bij Dow, waar ik intussen 41 jaar werkzaam ben.
Via het milieu, de produktie, de logistiek, en mega-projekten (in Saudi Arabië, China, USA), heb ik ongeveer 17 verschillende jobs binnen Dow bekleed. Vooral het projekt in Saudi Arabië is een geweldige ervaring. Dow bouwt daar, samen met een Joint Venture partner, een enorm chemie-komplex voor 20 miljard dollar. Zo’n kans krijg je maar één keer in je leven.
Nu ben ik aan mijn laatste jaar bezig en mag wereldwijd nog een keer kijken wat er verbetert kan worden. Door Dow Chemical heb ik 42 landen in de wereld mogen bezoeken en die ervaring had ik niet graag willen missen, al waren er minder prettige situaties bij. Ook de kinderen hebben de tijd overzee genoten.

Contact
We hebben een heel goed kontakt met de familie en we komen ‘regelmatig’ bij elkaar. Elk jaar ‘Broers- en Zussendag’ (dit jaar in Onstwedde), elk jaar ‘Prinsjesdag’, en elke twee jaar ‘Neven en Nichtendag’.

Verder ga ik één keer per jaar met mijn na-oorlogse broers een weekend op stap in een bekende stad.
Ook heb ik altijd nog contact met mijn lagere school vriend Klaas Wubs.

Irma en ik zijn eind vorig jaar in Onstwedde geweest en hebben overnacht in “De Hiddinghhoeve” in Smeerling. Midden tussen de weilanden en de paarden….. super!!

Onstwedde, ‘tot weerziens’......

e-mail