11.09.2013 Peter de Vries

Afgelopen juni was de 25e verjaardag van het EK ’88. Die bracht veel mooie herinneringen boven. Op Facebook stond de rode barrel waarmee de overwinning vanuit Jeugdsoos De Boerderij in het dorp werd gevierd. De foto was treffend. Vertrouwde, bekende gezichten.

Ik ben Peter, de jongste zoon van dierenarts De Vries, geboren op 27 juni 1972 in het Refaja Ziekenhuis in Stadskanaal. Samen met m’n ouders en zus Margriet en broer Robijn woonden we in de Hardingstraat. Praktijk aan huis.
Een overzichtelijk en fijn leven. Zeker de eerste jaren. Lopend naar de PC School, gymuitvoeringen waren in de d'Ekkelkaamp, zwemmen in ’t Vlasmeer en Belgische kauwgom kocht je bij het luikje van Hidding.

De dood van mijn broer in 1989 was een keerpunt. Voor ons allemaal. Mijn ouders hadden het plotseling vaker over stoppen.
Ik kreeg in die tijd een band met “De Boerderij”. Niet als bezoeker maar als vrijwilliger, ik mocht er plaatjes gaan draaien en werd dus DJ. Veel van m’n leeftijdsgenoten gingen er ook werken. De Boerderij bloeide op. Ik ook.
Na de Boerderij volgden andere discotheken met als belangrijkste: Frascati in Stadskanaal. Daar zag ik mijn vrouw Marjan. Op het Ubbo Emmius in Stadskanaal durfde ik haar nooit aan te spreken maar achter de draaitafel lag dat uiteraard anders.
Sinds 1994 zijn we onafscheidelijk. Na adressen in Zwolle, Stadskanaal, Emmen, Huizen en Amersfoort wonen we nu al 8 jaar in Ermelo. We hebben 2 zoons Pepijn (2002) en Teun(2004).

Al vanaf mijn jeugd bestond de wens om naar Hilversum te gaan. Bij de Radio.
Na een opleiding in Zwolle kwam ik dankzij een goed getimede sollicitatiebrief binnen bij m’n grote droom: Radio 3, nu 3FM.
Na 11 mooie jaren bij 3FM waar ik uiteindelijk namens de NOS nieuwslezer werd, volgde in 2008 Radio 2. Ook als nieuwslezer. In 2010 was de overstap naar Radio 1, achter de schermen. Als eindredacteur van het NOS Radio 1 Journaal was ik vorig jaar betrokken bij 9 weken Sportzomer waarvan bijna 3 weken vanuit Londen tijdens de Olympische Spelen.

Na de Spelen overleed plotseling mijn moeder. Mijn ouders woonden sinds hun vertrek uit Onstwedde in 1995 in Odoorn. Daar waren ze nog zeer actief, Mijn moeder deed pastoraal werk, tuinierde en genoot van de kleinkinderen. Samen met m’n vader werd er ook veel gereisd.
Nu is alles anders. Het contact met m’n vader is een stuk intensiever geworden. We bellen dagelijks. En dan gaat het ook wel eens over vroeger in Onstwedde. Over z’n voorzitterschap bij de Boys, over het harde werken, de prachtige omgeving en de mensen van vroeger.

Onstwedde maakt nog steeds deel uit van mijn leven. Via social media melden diverse contacten de tenniskampioenschappen, voetbaluitslagen maar ook feestweken en jubilea. Eens per jaar probeer ik door het dorp te rijden. Ik stap alleen uit bij de begraafplaatsen, voor een groet en een roos. Eerst bij de Hervormde Kerk. Daarna de algemene begraafplaats aan de Dorpsstraat.

Voor ik weer in de auto stap, nog een blik op De Boerderij. Waar alles begon.

e-mail

Foto: Vader en zoon De Vries, juli 2013

Vader en zoon de Vries